راز محبوبیت «حبیب الله صادقی» پیوندش با کربلا و عاشورا بود
به گزارش نهضت، خیابان برادران مظفر، مقابل ساختمان موسسه فرهنگی – هنری صبا و جنب سازمان تبلیغات اسلامی، به یکباره غلغله شد و جمع زیادی از مدیران، هنرمندان و مردم علاقه مند به مرحوم «حبیب الله صادقی» هنرمند متعهد و انقلابی کشورمان، خودشان را به این مکان رساندند تا شاهد مراسم تشییع پیکر این هنرمند تازه سفر کرده باشند. گویا «حبیب الله» متعلق به همه بود و تمام کسانی که آثار او را دنبال می‌کردند می‌دانستند که او، تابلوهایش را از دل می‌کشید و شاید هم، راز دوست داشتنش همین بود.
هنرمندان زیادی از جمله مجید مجیدی و بسیاری دیگر در بین جمعیت بودند. دکتر غلامعلی حداد عادل - رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی – هم در میانه راه مراسم، خودش را به این مکان رساند و مثل همیشه آرام و صبور در صف اول مراسم نظاره گر برنامه بود. باران امان نمی‌داد و به شدت می‌بارید، طوری که مجری برنامه اسماعیل آذر که جایگاهش بیرون از چادر تعبیه شده بود مجبور شد با چتری در دست، مقابل تریبون بایستد. تو گویی آسمان هم در دل تابستان؛ برای این ضایعه اشک می‌‌ریخت. اما از سوی دیگر، باران موجب شده بود که قدری از گرمای هوای تموز کاسته شود. مراسم که به اتمام رسید. همه برای تشییع پیکر حبیب الله صادقی به گرد تابوت جمع شدند و جوان‌ترها، آن را بر دوش گرفتند و لا اله الا الله گویان به راه افتادند؛ دکتر حداد عادل هم همراه جمعیت به راه افتاد، برای گفتگویی کوتاه به نزدیکش آمدم، چون سخنرانی‌ها مراسم زیاد بود و هوا هم بارانی، فرصتی برای سخنرانی دکتر عادل پیش نیامد و همین کافی بود تا بهانه‌ای برای گفتگوی من با رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی باشد. وی با تأسف از درگذشت زنده یاد دکتر حبیب الله صادقی گفت: «من هم از ارادتمندان این هنرمند متعهد بودم و چند ماه قبل هم توفیق پیدا کردم به تفصيل در کنار ایشان از تابلوهای زیبایی که برای گاهنمایی انقلاب کشیده بود دیدن کنم».
صدایش حزن انگیز بود و غمگین، چرا که او نیز به درستی می‌دانست که انقلاب، چهره بزرگی را از دست داده است، تابلوهای او از وقایع انقلاب، جنگ، عاشورا و تابلوی بزرگ 100 متری او که ناتمام مانده بود، همه وهمه از خاطر د دکتر حداد مي‌گذشت، حتی مرحوم صادقی آنقدر ارادتمند سیدالشهدا (ع) بود که دوستانش گفته بودند «او نذر کرده هر ساله در ایام محرم، تابلویی را در وصف عاشورا بکشد» و چه نکو نذری؛ خوش به حالش.
دکتر حداد؛ تک سرفه‌ای کرد و همچنان که با او همراه جمعیت می‌رفتیم ادامه داد: «ایمان، تعهد و پشت کار مرحوم صادقی برای من ارزشمند بود. من هم هنرش را بسیار دوست داشتم و هم از درگذشتش بسیار متاسفم. اما از سوی دیگر نیز معتقدم که این هنرمند برجسته از کسانی بودند که راه را به جوانان نشان دادند که چگونه هنرشان را در راه حق و حقیقت و معنویت و اخلاق و انقلاب به خدمت بگیرند».
حداد عادل؛ «هنرهای تجسمی» را بیان موثری برای انتقال پیام انقلاب به نسل‌های آینده عنوان کرد و مرحوم صادقی را از این جهت، بسیار مؤثر دانست.
پیکر زنده یاد صادقی همچنان بر دوش علاقه‌مندان و پسرش در خیابان مظفر بود، «امیر حسین صادقی» تنها پسر زنده یاد از اولین کسانی بود که زیر تابوت پدر را گرفت تا پدر تنها نماند. او در ابتدای مراسم هم، دقایقی به سخنرانی پرداخت و از کارهای ناتمام و اهداف بلند پدرش گفت و این را هم گفت که «من محرم را از تابلوهای پدرم آموختم».
از دکتر حداد عادل؛ درباره راز درهم آمیخته شدن هنرهای تجسمی با بحث «عاشورا» پرسیدم و او همچنان که در کنارم و در پشت جمعیت عزادار به آرامی راه می‌رفت گفت: «اصلاً راز ماندگاری و محبوبیت آقای صادقی به دلیل پیوندش با کربلا و عاشورا بود و معتقدم هر چه یک واقعه عمیق‌تر و متعالی‌تر باشد الهام بخشی آن هم برای هنرمندان و شاعران بیشتر است. لذا عاشورا، ظرفیت تمام نشدنی است و به همین جهت، هنرمندان و شاعران بسیاری از آن الهام می‌گیرند؛ همان طوری که زنده یاد حبیب الله صادقی هم به درستی از این ظرفیت بی نظیر الهامات زیادی گرفته بودند».
حالا دیگر جمعیت رسیده بودند و تابوت برای اقامه نماز توسط حجت‌الاسلام والمسلمین محمد قمی رئیس سازمان تبلیغات اسلامی، روی زمین گذاشته شده بود.
... صدای تکبیر نماز میت از سوی جمعیت بر خیابان مظفر طنین انداز شد... الله اکبر ...
