از سوی شورای پروانه نمایش

شورای پروانه نمایش فیلم‌های سینمایی با صدور پروانه نمایش فیلم «شادروان» ساخته حسین نمازی و از تولیدات حوزه سینمایی موافقت کرد.

به گزارش روابط عمومی سازمان تبلیغات اسلامی، شورای پروانه نمایش فیلم‌های سینمایی، در جلسه اخیر با صدور پروانه نمایش برای فیلم «شادروان» به تهیه‌کنندگی عباس نادران و کارگردانی حسین نمازی و از تولیدات حوزه هنری موافقت کرد.
در خلاصه داستان فیلم شادروان آمده است: نادر پس از فوت ناگهانی پدرش، باید تمام مخارج آی‌سی‌یو و کفن و دفن او را پرداخت کند. خانواده او که در حاشیه شهر زندگی می‌کنند درآمدی جز فروش سبزی ندارند...
بازیگران: سینا مهراد، نازنین بیاتی، گلاره عباسی، بهرنگ علوی، رؤیا تیموریان
مدیر فیلمبرداری: مسعود سلامی، چهره پرداز: امید گلزاده، طراح صحنه: بهزاد جعفری طاری، طراح لباس: فاطمه صفری، تدوین: عماد خدابخش، صدابردار: بابک اردلان، صداگذار: آرش قاسمی، موسیقی: بهزاد عبدی، جلوه‌های ویژه بصری: کامیار شفیعی، عکاس: مدصادق زرجویان.
مسعود فراستی «منتقد سینمایی کشورمان» که معمولاً نقدهایش نسبت به اکثر فیلم‌های تولیدشده منفی است در مورد شادروان نظر دیگری دارد. او در برنامه هفت که در ایام جشنواره فیلم فجر برگزار می‌شد در مورد فیلم شادروان گفته است: «شادروان» یکی از سه فیلم خوب جشنواره است و قطعاً جزء ۳ فیلم برتر جشنواره است. فیلم بسیار کوچکی است، اما بسیار سخت است. هیچ فیلم‌سازی را نمی‌شناسم که با این ملات فیلم‌نامه‌ای، بتواند از این بهتر بسازد. این فیلم را با «مهمان مامان» داریوش مهرجویی یا «یه حبه قند» مقایسه کنید؛ من یک سکانس این فیلم را به آن‌ها نمی‌دهم. دقایق ابتدایی فیلم دکوپاژ بدی دارد، اما وقتی به خانه می‌آید کاری می‌کند کارستان؛ با المان‌های بسیار ساده و کوچک و آدم‌هایی که انتظار نداشتم تک‌تک آن‌ها را یادم بماند و می‌توانم الآن ترسیمش کنم. من اصلاً اسم کسی را یادم نمی‌ماند، اما الآن اسم آدم‌ها را یادم است. از من خنده گرفتن، خیلی کار است و من هرچند دقیقه یک‌بار قهقهه زدم. کاراکتر‌ها را اول لو نمی‌دهد و تک‌تک آن‌ها را می‌سازد. «شادروان» یک‌خانه بریزوبپاش، ولی شام و ناهار هیچی مثل «ی حبه قند» در کاشان نیست و فقیرانه است. در این فیلم فقر می‌بینیم، اما فقر خاک‌برسری نیست و توسری‌خور نیست. سینمای ایرانی که تجمل زده است که پول از سروکله‌اش می‌ریزد مثل «مرد بازنده». اما «شادروان» کیلومتر‌ها از «مرد بازنده» جلوتر است.