جوان انلاین | یک استاد دانشگاه عنوان کرد

در جامعه ما، جشن‌های مذهبی فراوانی وجود دارد، با این وجود عده‌ای مدعی هستند فرهنگ جامعه ما بیشتر غمگین و حزن‌انگیز است. این در حالی است که در منابع اسلامی به زندگی شادمانه توصیه فراوانی شده است

به گزارش جوان آنلاین، بنا به گفته یک استاد دانشگاه، برگزاری جشن‌های مذهبی مثل اجتماع امام حسنی‌ها و محفل قرآنی «مثل ستاره» می‌تواند الگویی باشد برای نسل جوانی که به دنبال شادی است و این نوع مراسم باعث جذب هرچه بیشتر نسل جوان ما به ارزش‌های دینی می‌شود. 
در جامعه ما، جشن‌های مذهبی فراوانی وجود دارد، با این وجود عده‌ای مدعی هستند فرهنگ جامعه ما بیشتر غمگین و حزن‌انگیز است. این در حالی است که در منابع اسلامی به زندگی شادمانه توصیه فراوانی شده است. چنانچه امام رضا (ع) می‌فرماید: اگر دوست داری در درجات عالی بهشت با ما باشی، به حزن ما محزون و به شادی ما شاد باش. برهمین اساس، در سال جدید به منظور تقویت نشاط اجتماعی و ترویج فرهنگ قرآنی اجتماعات بزرگی مثل اجتماع امام حسنی‌ها به مناسبت ولادت امام حسن مجتبی (ع) و محفل قرآنی «مثل ستاره» در جوار حرم حضرت معصومه (س) ویژه دختران برگزار شد و بزرگ‌ترین اجتماع دخترانه کشور را در روز دختر رقم زد. 
محمدعلی الستی، جامعه‌شناس ارتباطات و استاد دانشگاه، برگزاری چنین اجتماعات بزرگ مذهبی را ضروری دانست و دررابطه با نگاه جامعه به مقوله شادی گفت: برخی مدعی هستند از نظر تاریخی، ما چندان با شادی کردن سازگار نبوده‌ایم و به‌گونه‌ای با سوگواری و غم و غصه سازگارتر هستیم. این امر در نظام ارزشی ما خودش را نشان داده، اما حقیقت ماجرا این است که اینطور نیست و این صرفاً یک اتهام بی‌اساس است. دینداران در جامعه ما جزو شادترین افراد هستند. 
او با بیان اینکه بخشی از جامعه دچار ضعف فرهنگ شادمانی است، گفت: برخی معتقدند شادی کردن در شکل‌های مختلف از جمله خندیدن، دست زدن، آواز خواندن ممکن است مرز‌های قواعد دینی را بشکند و افراد به سبب آن مرتکب گناه شوند، اما این فقط یک برداشت غلط از دین است و حقیقت ماجرا این است که دینداران واقعی شادترین افراد هستند. 
او افزود: اغلب پیامبران و امامان از رنگ‌های روشن در لباس‌های خود استفاده می‌کردند و رنگ زرد جزو رنگ‌های مستحب بوده، اما امروز می‌بینیم که برخی مؤمنان ما اغلب از رنگ‌های تیره استفاده می‌کنند. همین کلیات نشان‌دهنده این است که ما به دلایل تاریخی - اجتماعی و روانی نتوانسته‌ایم سازه‌های مدنی خود را با شادی کردن سازگار کنیم. این جامعه‌شناس تأکید کرد: متشرعین ما چندان تمایلی به استفاده از نماد‌های شادی ندارند. طبیعی است که با چنین عرفی تعداد برگزاری مناسبت‌های شاد کمتر از مناسبت‌های اندوه‌زا و سوگواری خواهد بود.