سیروس همتی طی گفتگویی خبر داد؛

سیروس همتی بازیگر، کارگردان و داور جشنواره تئاتر بچه‌های مسجد، چشم‌انداز تئاتر بچه‌های مسجد را بسیار درخشان عنوان کرد.

به گزارش روابط عمومی سازمان تبلیغات اسلامی، سیروس همتی بازیگر و کارگردان کشورمان و داور جشنواره تئاتر مردمی بچه‌های مسجد طی گفتگویی خبر داد از میان بیش از ۲۰۰ گروه نمایشی بچه‌های مسجد، ۶۴ گروه آن متعلق به استان قم است.

وی که طی دو روز ۱۷ و ۱۸ اسفند ۱۴۰۰ در قم داور بخش آقایان دومین جشنواره تئاتر مردمی بچه‌های مسجد این استان بود طی گفتگویی در همین زمینه توضیحاتی ارائه کرد که می‌خوانید:

ارزیابی شما از سطح کمی و کیفی جشنواره تئاتر بچه‌های مسجد در قم چیست؟

ابتدا بگویم خیلی خوشحال و مسرورم از اینکه داور دومین جشنواره استانی بچه‌های مسجد در قم هستم. آن‌هم در قم که با توجه به آن چیزی که دیدم و شنیدم از بین ۲۰۰ و خورده‌ای گروه‌های نمایشی ثبت‌شده بچه‌های مسجد در کشور، ۶۴ گروه از این استان است. به‌شدت از این بابت خوشحالم. ارزیابی جشنواره هم وقتی در دوره دوم هستیم کمی تا قسمتی سخت است. اگر بنده در دور اول هم بازبین، بازخوان یا داور بودم بهتر و شفاف‌تر می‌توانستم به این سؤال جواب بدهم. بنابراین فقط به این دوره و داوری خودم در این دوره بسنده می‌کنم. حقیقتش شنیده بودم که اتفاقات خوبی در حال افتادن است، وقتی آمدم، شنیده‌ها به دیده‌ها تبدیل شد. دقیقاً همه ۱۱ کاری که در بخش آقایان دیدم، ویژگی‌های تئاتر مسجد را داشت. اول اینکه وقتی می‌گوئیم بچه‌های مسجد هم بچه هستند. گروه کودک و نوجوان و در بعضی مواقع گروه‌های جیم، دال و ه و بچه‌های دبیرستان را هم شامل می‌شدند. همچنین موضوعات هم موضوعات مسجدی بود. خوشحالم از اینکه شاهد چند کار خوب بودیم که به‌شدت انسجام و تمامی قابلیت‌های یک تئاتر گروهی و مسجدی را داشت و از این بابت به خودم بالیدم. مهم‌تر از همه اینکه ثبت ۶۴ گروه از قم در میان گروه‌های تئاتری کل کشور، واقعاً برای من یک عدد قابل‌توجه است. این نشان از زحمت بالای حوزه هنری قم و مشخصاً مسئولین گروه تئاتر بچه‌های مسجد در این استان دارد.

نقطه قوت و ضعف این جشنواره چه بود؟

جشنواره بچه‌های مسجد مانند اغلب جشنواره‌ها قطعاً با بودجه قابل مناسب و قابل‌توجه، مانند دیگر جشنواره‌ها هم به لحاظ کمی و هم ازلحاظ کیفی ارتقاء قابل‌توجه و چشمگیری پیدا می‌کند. این موضوعی است که گریبان گیر همه جشنواره‌هاست و جشنواره بچه‌های مسجد هم از این مسئله جدا نیست. اما نکته‌ای که لزومش را احساس می‌کنم حضور مربی کاربلد بالای سر این گروه‌های خودجوش بچه‌های مسجد است. نیرو و قوهٔ گروهی بالفعل را با تکنیک، مطالعه و جدا کردن سره از ناسره می‌توان به بالفعل تبدیل کرد. این باعث ارتقاء و جهش کیفیت کارگروه‌ها خواهد شد. تئاتر ما به آن مفهوم نابش که برگرفته از آیین‌ها، سنت‌هایمان و اعتقادات اسلامی است در تئاتر بچه‌های مسجد بروز پیدا می‌کند. بنابراین احساس می‌کنم لزوم حضور یک مربی خوب تئاتر در کنار این گروه‌ها و مهم‌تر از آن بودجه قابل‌توجه کاملاً احساس می‌شود. البته که اگر بودجه باشد مربی بهتر، کارآزموده‌تر، دبیر تر و مدبرتر را هم با تعامل می‌توان بالای سرگروه‌ها آورد.

آیا آنچه در قم دیدید در مسیر تعریف‌شده برای جریان بچه‌های مسجد هست؟

چیزی که من در قم دیدم برایم تداعی آن فعالیتی بود که در مسجد خودمان یعنی مسجد سیدالشهدا در محله جوادیه داشتیم. من با مرحوم علی سیلمانی هم کوچه بودم و در مسجد سیدالشهدا فعالیت می‌کردیم. فعالیت‌های ما فقط جنبه هنری نداشت. جنبه فرهنگی هم داشت به این معنا که مربی‌مان به ما کتاب می‌داد و از ما خلاصه یک‌خطی کتاب را می‌خواست و ما می‌رفتیم، می‌خواندیم و خلاصش را ارائه می‌کردیم و او به ما کارت آفرین و صد آفرین می‌داد. وقتی تعداد کارت‌ها به ده می‌رسید یکی از کتاب‌های انتخابی کتابخانه روا با مهر مسجد و امضای خودش به ما هدیه می‌کرد. ما در هر زمینه‌ای به‌هرحال بچه مسجد بودیم. حتی بعد از اذان یا قبل از اذان می‌رفتیم مسجد و خیلی از کارهای درسی‌مان را در همان مسجد انجام می‌دادیم. اِشکال‌های درسی‌مان را هم همان‌جا و به کمک یکدیگر رفع می‌کردیم. یکی از فعالیت‌های فرهنگی ما در آن سال‌ها تئاتری بود که در دهه فجر، در اعیاد شعبانیه، بخصوص در نیمه شعبان آماده و اجرا می‌شد. تئاترها اگرچه جنبه فنی نداشت ولی جنبه طنز و فکاهی داشت و من به‌شخصه بخش قابل‌توجهی از شکل‌گیری تئاتر در وجودم را در آن دوران مرهون و مدیون مسجد و تئاتر مسجد هستم. مربی‌هایی که بالای سرمان بود، کسی نبود که کم‌وبیش تئاتر می‌دید یا تئاتر کارکرده باشد. گاهی به ذهنش می‌رسید و یک پیشنهادهایی می‌داد اما در همین سطح بود. امروز باور دارم به اینکه اگر وجه تخصصی کارهای تولیدی مسجد بالاتر برود، دور نمی‌بینم روزهایی را که در جشنواره‌های معتبر منطقه‌ای، ملی و حتی جشنواره فجر کارهایی از بچه‌های مسجد را ببینیم. این را جدی می‌گویم.

چه چشم‌اندازی برای جریان بچه‌های مسجد در آینده تئاتر می‌بینید؟

اگر مواردی که در همین گفتگو عرض کردم اتفاق بیفتد که البته بخشی از آن از طرف مسئولین و بخشی از طرف علاقه‌مندان و عاشقان باید تأمین شود، تئاتر بچه‌های مسجد چشم‌انداز خوبی خواهد داشت. تکرار می‌کنم اصلاً بعید نیست که در آینده و با توجه به آنچه طی این دو روز دیدم، در جشنواره‌های فجر، جشنواره‌های ملی و مذهبی همچون جشنواره رضوی، جشنواره‌های استان قم و حتی جشنواره بین‌المللی محمد رسول‌الله که سال پیش به‌صورت نمایشنامه برگزار شد و در سال‌های آتی به‌صورت نمایش برگزار خواهد شد، کارهایی از بچه‌های مسجد حضورداشته باشد، هیچ بعید نیست.