بسیج | زندگینامه شهید محسن مهرنواز؛

شهید محسن مهرنواز، نوجوانی مؤمن، متواضع و خوش‌لحنی از تهران، که با عشق به قرآن و ورزش تکواندو دل‌های بسیاری را به جلسات قرآنی کشاند، در سن ۱۸ سالگی با اصرار و ایمان قلبی راهی جبهه شد. او که پیش از اعزام آخر، صوت تلاوت خود را به یادگار گذاشت، در عملیات کربلای ۸ در منطقه شلمچه به شهادت رسید. محسن، مرد میدان‌های سخت، با اخلاص و بی‌ادعا زیست و با آگاهی از زمان رفتنش، به وصال معبود رسید؛ اکنون مزار مطهرش در گلزار شهدای بهشت زهرا مأمن عاشقان قرآن و ایثار است.

به گزارش روابط عمومی سازمان تبلیغات اسلامی،محسن قاری قرآن بود و در جلسات مختلف قرآن  تلاوت می کرد. در آخرین دیدار با خانواده اش  عکسهای سالهای قبل که در اردوهای بسیج  سفر به مشهد و .... گرفته بود را آماده کرد و در منزل  گذاشت و دقایقی صدای صوت قرآن خود را ضبط کرد.  و به خانواده اش داد تا خاطره ای برای بعد از شهادتش  باشد، گویا خود بر زمان شهادتش آگاه بود... در  ضمن علاقه زیادی به تکواندو هم داشت و به شدت  فعال بود و مدالهای مختلفی را هم به دست آورده  بود. محسن از طریق ورزش تکواندو هم کلاسی ها و  بچه های محل رو با جلسات قرآن آشنا و پای آنها رو  به جلسات قرآن باز میکرد؛ اکثر دوستان محسن هم  ورزشکار بودند هم قاری  

بزرگ مرد کوچک  
محسن در تحمل سختی ها زبانزد عام و خاص  ﺑــﻮﺩ ﻭ ﺑــﺮﺍﯼ ﺭﺳــﻴﺪﻥ ﺑــﻪ ﺍﻫﺪﺍﻓــﺶ، ﭼــﻪ ﺑﻲﺧﻮﺍﺑﻲﻫــﺎ ﻭ ﺧﺴـﺘﮕﻲﻫﺎﻳﻲ ﺭﺍ ﻛـﻪ ﺑـﻪ ﺟـﺎﻥ ﻧﻤﻲﺧﺮﻳـﺪ. ﺍﻭ ﻫﻴـﭻﮔﺎﻩ ﺗﻈﺎﻫـﺮ ﻧﻤﻲﻛــﺮﺩ ﻭ ﺍﮔــﺮ ﻋﻤــﻞ ﻧﻴﻜــﻲ ﺍﻧﺠــﺎﻡ ﻣــﻲﺩﺍﺩ، ﻋﻨــﻮﺍﻥ ﻧﻤﻲﻛــﺮﺩ ﻭ ﺑـﻪ ﺭﻭﯼ ﺧـﻮﺩ ﻧﻤـﻲﺁﻭﺭﺩ ﺗـﺎ ﺑـﻪ ﺍﺧﻼﺻﺶ ﺿﺮﺑﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﺸـﻮﺩ. ﻣﺤﺴـﻦ، ﻣﺪﺕﻫـﺎ ﺑـﻮﺩ ﻛـﻪ ﻣﺸـﺘﺎﻕ ﺣﻀـﻮﺭ ﺩﺭ ﺟﺒﻬـﻪ ﺑـﻮﺩ، ﺍﻣــﺎ ﻫﻨــﮕﺎﻡ ﺛﺒﺖﻧــﺎﻡ، ﭼــﻮﻥ ﺳــﻨﺶ ﻛــﻢ ﺑــﻮﺩ، ﭘﺬﻳﺮﻓﺘــﻪ ﻧﺸــﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻃــﺮﻑ ﻣﺴــﺌﻮﻻﻥ ﭘﺎﻳــﮕﺎﻩ، ﻛﺎﺭﻫــﺎﯼ ﭘﺸــﺘﻴﺒﺎﻧﻲ ﺑــﻪ ﺍﻭ ﻣﺤــﻮﻝ ﻣﻲﺷــﺪ. ﺍﻭ ﻋﻼﻗــﻪﺍﯼ ﺑــﻪ ﺧﻮﺩﻧﻤﺎﻳــﻲ ﻧﺪﺍﺷــﺖ ﻭ ﺗﺮﺟﻴــﺢ ﻣــﻲﺩﺍﺩ ﻛﺎﺭﻫﺎﻳــﺶ ﺍﺯ ﺩﻭﺳــﺘﺎﻥ ﻭ ﺁﺷــﻨﺎﻳﺎﻥ ﻣﺨﻔــﻲ ﺑﻤﺎﻧــﺪ، ﺗﻘــﻮﺍ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺗــﺶ ﺑــﺮﻭﺯ ﺑﻴﺮﻭﻧــﻲ ﻧﺪﺍﺷــﺖ ﻭ ﺧﻴﻠــﻲ ﺍﺯ ﺩﻭﺳــﺘﺎﻧﺶ ﻧﻤﻲﺩﺍﻧﺴــﺘﻨﺪ ﻛــﻪ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺑﺴــﻴﺞ ﻛــﺪﺍﻡ ﻣﺴــﺠﺪ ﻓﻌــﺎﻝ ﺍﺳــﺖ، ﻳــﺎ ﻧﻤﻲﺩﺍﻧﺴــﺘﻨﺪ ﻛــﻪ ﻭﺭﺯﺵ ﺭﺯﻣــﻲﻛﺎﺭ ﻣﻲﻛﻨــﺪ ﻭ ﻣﻘﻴــﺪ ﺍﺳــﺖ ﺩﺭ ﺟﻠﺴــﺎﺕ ﻗــﺮﺁﻥ ﺷــﺮﻛﺖ ﻛﻨــﺪ ﻛــﻪ ﻫﻤــﻪ ﺍﻳﻨﻬــﺎ ﮔﻮﻳــﺎﯼ ﺍﺧــﻼﺹ ﺍﻭ ﺑــﻮﺩ. ﻣﺤﺴــﻦ ﺍﺯ ﻫﻤــﺎﻥ ﺳــﻨﻴﻦ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧـﻲ ﺑـﻪ ﻓﺮﺍﮔﻴـﺮﯼ ﻗـﺮﺁﻥ ﻋﻼﻗﻪ ﺯﻳـﺎﺩﯼ ﺩﺍﺷـﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺍﺑﺘﺪﺍﻳــﻲ ﺩﺭ ﻫﻴžﺖﻫــﺎ ﻭ ﺟﻠﺴــﺎﺕ ﺁﻣــﻮﺯﺵ ﻗــﺮﺁﻥ ﺷــﺮﻛﺖ ﻣﻲﻛــﺮﺩ. ﺍﻭ ﺩﺭ ﻛﻼﺱﻫــﺎﯼ ﺗﺠﻮﻳــﺪ، ﻗﺮﺍﺋــﺖ، ﺻــﻮﺕ ﻭ ﻟﺤــﻦ ﺯﻳــﺮ ﻧﻈــﺮ ﺍﺳــﺎﺗﻴﺪ ﺑﺮﺟﺴــﺘﻪﺍﯼ ﻣﺎﻧﻨــﺪ ﻏﻔــﺎﺭﯼ ﻭ ﻣﻮﺳــﻮﯼ ﺷــﺮﻛﺖ ﻛــﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻗﺎﺭﻳــﺎﻥ ﺧــﻮﺵ ﻟﺤــﻦ ﻗــﺮﺁﻥ ﺑــﻮﺩ.

پای درس قرآن درس عشق و ایمان 
یک روز با عجله آمد و به مادر گفت: مادر من از تو  هیچ نمی خواهم نه آبی نه پذیرایی و نه چایی که  موظف به تهیه و تدارک آن باشی در عوض به من اجازه  بده که چند نفر از بچه های محله را به خانه بیاورم و به  آن ها قرآن یاد بدهم......  
ﻣﺤﺴـﻦ ﺑـﻪ ﺗﻌﻠﻴـﻢﺩﺍﺩﻥ ﻗـﺮﺁﻥ ﺑـﻪ ﺩﻳﮕـﺮﺍﻥ ﻋﻼﻗﻪﻣﻨـﺪ ﺑـﻮﺩ، ﺑﻪﻃــﻮﺭﯼ ﻛــﻪ ﻛﻼﺱﻫــﺎﯼ ﻣﺘﻌــﺪﺩﯼ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨــﻪ ﺭﻭﺧﻮﺍﻧــﻲ ﻭ ﺗﺠﻮﻳــﺪ ﻗــﺮﺁﻥ ﺩﺭ ﻣﺴــﺠﺪ ﺑﺮﭘــﺎ ﻛــﺮﺩ، ﻫﻤﭽﻨﻴــﻦ ﻳﻚﺑــﺎﺭ ﺩﺭ ﺯﻣﺴــﺘﺎﻥ ﺳــﺎﻝ ٦٤ ﻫﻤــﺮﺍﻩ ﺑــﺎ ﻛﺎﺭﻭﺍﻥ ﻗﺎﺭﻳــﺎﻥ ﻗــﺮﺁﻥ ﻛﺮﻳــﻢ، ﺍﺯ ﻃــﺮﻑ ﺑﺨــﺶ ﻗــﺮﺁﻥ ﺳــﺎﺯﻣﺎﻥ ﺗﺒﻠﻴﻐــﺎﺕ ﺍﺳــﻼﻣﻲ، ﺑــﻪ ﻣﻨﻈــﻮﺭ ﺗﻌﻠﻴـﻢ ﻗـﺮﺁﻥ ﺑـﻪ ﻳـﻚ ﭘـﺎﺩﮔﺎﻥ ﺁﻣﻮﺯﺷـﻲ ﺩﺭ ﺟﺒﻬـﻪ ﺍﻋـﺰﺍﻡ ﺷـﺪ ﻭ ﺣـﺪﻭﺩ ٢٠ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﻟﺸـﮕﺮ ٧ ﻭﻟﻴﻌﺼـﺮ )ﻋـﺞ(ﻣﺸـﻐﻮﻝﺗﻌﻠﻴـﻢ ﻗــﺮﺁﻥ ﺑــﻪ ﺭﺯﻣﻨــﺪﮔﺎﻥ ﺍﻳــﻦ ﻟﺸــﮕﺮ ﺑــﻮﺩ. ﻣﺤﺴــﻦ ﺩﺭ ﻫﻔﺘــﻪ ﺑﺴــﻴﺞ ﺳــﺎﻝ ٦٥ ﺩﺭ ﻣﺴــﺎﺑﻘﺎﺕ ﻗﺮﺍﺋــﺖ ﻗــﺮﺁﻥ ﻛﺮﻳــﻢ ﺷــﺮﻛﺖ ﻛــﺮﺩ ﻭ ﺭﺗﺒــﻪ ﺍﻭﻝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻴــﺎﻥ ﺷــﺮﻛﺖﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﭘﺎﻳــﮕﺎﻩ ﺍﺑــﻮﺫﺭ ﻛﺴــﺐ ﻛــﺮﺩ.

مرد میدان
سن ﻛﻤــﻲ ﺩﺍﺷــﺖ ﻭﻟــﻲ ﺍﺻــﺮﺍﺭ ﻣﻲﻛــﺮﺩ ﻛــﻪ ﺑﺎﻳــﺪ ﺑــﻪ ﺟﺒﻬــﻪ ﺑــﺮﻭﺩ ﻭ ﻣﻲﮔﻔــﺖ ﻛــﻪ ﻭﻇﻴﻔــﻪ ﺍﺻﻠــﻲ ﻫــﺮ ﻛﺴــﻲ ﺩﺭ ﺷــﺮﺍﻳﻂ ﻛﻨﻮﻧــﻲ ﻫﻤﻴــﻦ ﺍﺳــﺖ ﻛــﻪ ﺍﺯ ﺟــﺎﻥ ﻭ ﻧﺎﻣــﻮﺱ ﻭ ﻣﻴﻬــﻦ ﺩﺭ ﺗﺠــﺎﻭﺯ ﺩﺷــﻤﻦ ﭘﺎﺳــﺪﺍﺭﯼ ﻛﻨــﺪ. ﺣﺘــﻲ ﻭﻗﺘــﻲ ﭘــﺪﺭ ﻭ ﻣــﺎﺩﺭ ﺑــﻪ ﺍﻭ ﻣﻲﮔﻔﺘﻨـﺪ ﻛـﻪ ﺍﻳـﻦ ﻣﻤﻠﻜـﺖ ﺑـﻪ ﻭﺟـﻮﺩ ﺩﻛﺘـﺮ ﻭ ﻣﻬﻨـﺪﺱ ﻭ ﻳـﺎ ﻫـﺮ ﭘﻴﺸـﻪﺩﻳﮕـﺮﯼ ﻧﻴـﺰ ﻧﻴـﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩﭘـﺲﺑﻤـﺎﻥ ﻭ ﻛﺎﺭ ﺟﻨﮓ ﺭﺍ ﺑــﻪ ﺑﺰﺭﮒﺗﺮﻫــﺎ ﺑﺴــﭙﺎﺭ، ﺩﺭ ﺟــﻮﺍﺏ ﮔﻔــﺖ ﻛــﻪ ﻭﻇﻴﻔــﻪ ﺧﻄﻴــﺮ ﻣــﻦ ﻭ ﻳــﺎ ﻫــﺮ ﻓــﺮﺩ ﺩﻳﮕــﺮﯼ ﺩﺭ ﺍﻳــﻦ ﺑﺮﻫــﻪ ﺣﺴــﺎﺱ ﻫﻤﻴــﻦ ﺍﺳــﺖ ﻛــﻪ ﺍﻛﻨــﻮﻥ ﻣــﻦ ﻗﺼــﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻡ. ﺍﻭ ﻫﻤــﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪﻫــﺎ ﺭﺍ ﻛﻨـﺎﺭ ﺯﺩﻩ ﻭ ﻣﺜـﻞ ﻫﻤـﻪ ﻛﺴـﺎﻧﻲ ﻛـﻪ ﻣـﺮﺩ ﻣﻴـﺪﺍﻥ ﺑﻮﺩﻧـﺪ ﺑـﺮﺍﯼ ﺟﻬــﺎﺩ ﻭ ﻣﺒــﺎﺭﺯﻩ ﻣﺸــﺘﺎﻕ ﺑــﻮﺩ.

سفر آخر  
یکی از دوستان شهید و از فعالان قرآنی تعریف کرده  مدتی محسن در کلاسهای قرآن حضور نداشت  وقتی او را دیدم پرسیدم چرا در کلاس ها نیستی؟  گفت رفته بودم جبهه گفتم تو که سن و سالی نداری  چون آن زمان تقریباً ۱۸ سالش بود. پرسیدم حالا کی  بر می گردی؟ گفت دیگر برنمی گردم تعجب کردم این  چه حرفی ست میزند یک ماه بعد خبر شهادتش را  دادند. تازه آن زمان فهمیدم وقتی کسی با اطمینان  قلبی میگوید این سفر آخرم است و برنمی گردم  یعنی چه اینکه شهید و شاهد، در راه خودش زمان  ﺭﻓﺘــﻦ ﺭﺍ ﻣﻲﺩﺍﻧــﺪ. ﺍﻭ ﺍﺩﺍﻣــﻪ ﺩﺍﺩ: ﻣــﻦ ﻫﻴــﭻ ﺍﻧﺴــﺎﻧﻲ ﺭﺍ ﺑﻌــﺪ ﺍﺯ ﻣﺤﺴـﻦ ﻧﺪﻳـﺪﻡ ﻛـﻪ ﺑـﻪ ﺍﻳـﻦ ﺻﻼﺑـﺖ ﺯﻣـﺎﻥ ﺷـﻬﺎﺩﺗﺶ ﺭﺍ ﺁﻥﻗـﺪﺭ ﺁﮔﺎﻫﺎﻧـﻪ ﺑﮕﻮﻳـﺪ. ﻣﺤﺴـﻦ ﺗـﻼﻭﺕ ﻗﺮﺁﻧـﺶ ﻣﺤـﺰﻭﻥ ﻭ ﻣﻌﻨــﻮﯼ ﺑــﻮﺩ ﻭ ﺧﻴﻠــﻲ ﻫــﻢ ﺧﺎﻛــﻲ ﻭ ﻣﺘﻮﺍﺿــﻊ ﺑــﻮﺩ.

ﻣﺤﺴـﻦﺩﺭ ١٠ ﺩﯼﻣـﺎﻩ ﺳـﺎﻝ ١٣٦٥ ﺑـﺮﺍﯼ ﺁﻣـﻮﺯﺵ ﺑـﻪ ﭘـﺎﺩﮔﺎﻥ ﺭﻓـﺖ ﻭﻟـﻲ ﺑﻌـﺪ ﺍﺯ ﮔﺬﺭﺍﻧـﺪﻥ ﺩﻭﺭﻩ ﺁﻣـﻮﺯﺵ ﺑـﺎ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﺳﺮﺍﺳـﺮﯼ ﻋـﺎﺯﻡ ﻧﺸـﺪ، ﭼـﻮﻥ ﺁﻧﻬـﺎ ﺑـﻪ ﻣﻨﻄﻘـﻪ ﺟﻨﮕـﻲ ﻧﻤﻲﺭﻓﺘﻨـﺪ. ﭘـﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﻬــﺎ ﺟــﺪﺍ ﺷــﺪﻭ ﺑــﺎ ﺍﻋــﺰﺍﻡ ﺍﻧﻔــﺮﺍﺩﯼ ﺑﻪﺳــﻮﯼ ﺟﺒﻬﻪﻫــﺎﯼ ﺟﻨــﻮﺏ ﺷــﺘﺎﻓﺖ. ﺍﻭ ﭘــﺲ ﺍﺯ ﺷــﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠــﻪ ﺗﻜﻤﻴﻠــﻲ ﻋﻤﻠﻴــﺎﺕ ﻛﺮﺑــﻼﯼ ٥ ﺑــﻪ ﻣﺮﺧﺼــﻲ ﺁﻣــﺪ، ﺍﻳــﻦ ﻣﺮﺧﺼــﻲ ﺍﻭﺍﺧــﺮ ﺳـﺎﻝ ١٣٦٥ ﻭ ﺍﻭﺍﻳـﻞ ﺳـﺎﻝ ١٣٦٦ ﺑـﻮﺩ، ﻭﯼ ﺩﺭ ﺍﻳـﻦ ﻣﺮﺧﺼـﻲ ﻋﻼﺋﻤــﻲ ﺍﺯ ﺧــﻮﺩ ﺑﺎﻗــﻲ ﮔﺬﺍﺷــﺖ ﻛــﻪ ﻫﻤــﻪ ﺁﻧﻬــﺎ ﺑــﻪ ﻋﻤــﻞ ﻭ ﻳﻘﻴــﻦ ﺍﻭ ﺑــﻪ ﺷــﻬﺎﺩﺗﺶ ﺍﺷــﺎﺭﺕ ﺩﺍﺭﺩ. ﻣﺤﺴــﻦ ﭘــﺲ ﺍﺯ ﺍﺗﻤــﺎﻡ ﻣﺮﺧﺼــﻲ، ١٢ ﻓﺮﻭﺭﺩﻳﻦﻣــﺎﻩ ﺳــﺎﻝ ١٣٦٦ ﺩﻭﺑــﺎﺭﻩ ﺑــﻪ ﻣﻨﻄﻘــﻪ ﺭﻓــﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻤﻠﻴــﺎﺕ ﻛﺮﺑــﻼﯼ ٨ ﺷــﺮﻛﺖ ﻛــﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ١٤ ﺷـﻌﺒﺎﻥ، ﻣﺼـﺎﺩﻑ ﺑـﺎ ٢٤ ﻓﺮﻭﺭﺩﻳـﻦ ﺳـﺎﻝ ١٣٦٦ ﺑـﻪﺷـﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳـﻴﺪ. ﺩﺭﺳـﺖ ﺯﻣﺎﻧـﻲ ﻛـﻪ ﻫﺠـﺪﻩ ﺳـﺎﻝ ﺑﻴﺸـﺘﺮ ﻧﺪﺍﺷـﺖ...

شهید محسن مهرنواز  

محل تولد: تهران  

تاریخ تولد ۱۳۴۸  

تاریخ تولد اسمانی ۱۳۶۶٫۱٫۲۴  

محل شهادت: شلمچه
 
پست سازمانی :کارمند سازمان تبلیغات اسلامی  

مزار مطهر :گلزار شهدای بهشت زهرای تهران