روایت زندگی و عشقِ حاج‌آقا نداف، مداح نابینای بیرجندی به ستایشگری

حاج‌آقا نداف، مداح نابینای ۸۰ ساله اهل روستای خراشاد بیرجند، از پنج‌سالگی پای منبر و هیات بزرگ شد. او با وجود نابینایی، دهه‌هاست نوای عشق اهل‌بیت (ع) را در گوش مردم طنین‌انداز کرده.

به گزارش روابط عمومی سازمان تبلیغات اسلامی، قدیمی‌های روستای خراشاد بیرجند هنوز هم به خاطر دارند روز‌هایی را که صدای دلنشین کودکی در محرم‌ها، چطور دل هیأتی‌های روستا را می‌برد به کربلا و روز عاشورا. حاج‌آقا نداف، کسی که در چهار سال و نیمگی بینایی‌اش را از دست داد، همان کودکی است که خیلی از مردم روستا به نوای مداحی‌های او در محرم‌ها خو گرفته‌اند و به آن عادت کرده‌اند. حالا و در ۸۰ سالگی هنوز با همان شور کودکی، نام حسین (ع) را بر زبان می‌آورد و همین عشق و علاقه‌اش به سید و سالار کربلا بود که باعث شد در روز جهانی عصای سفید، از او به عنوان پیرغلام اهل بیت (ع) تقدیر شود.

وقتی از حاج آقا نداف درباره کودکی‌اش و اینکه چطور نابینا شد می‌پرسیم، با لبخندی جواب می‌دهد: «می‌گویند به خاطر بیماری آبله بود که نابینا شدم. اما هرگز احساس نکردم که چیزی از من گرفته‌اند؛ چون در عوض، عشقی بزرگ‌تر در دلم گذاشتند... عشق به اهل‌بیت.»

آغازِ راه از دل کودکی
مداح خوشنام بیرجندی از همان سال‌های نخست زندگی در کوچه‌های خاکی روستای خراشاد نوحه تمرین می‌کرد و به همین خاطر است که قدیمی‌ها روستا با صدای او خاطرات زیادی دارند. می‌گوید: «از پنج‌سالگی با هیأت‌ها رفت‌وآمد داشتم و می‌خواندم. از همان کودکی عاشق نوحه و روضه بودم. »
در این میان پدر و مادرش هم وقتی علاقه او را به نوحه خوانی دیدند، با عشق از او حمایت کردند. «آن‌ها همیشه تشویقم می‌کردند که راه اهل‌بیت را ادامه بدهم. حتی استادانی که برای یادگیری نزدشان می‌رفتم، دلگرمم می‌کردند. محبتشان باعث شد هیچ‌وقت احساس ضعف نکنم.»

آرامشِ منبر اول
وقتی از او می‌پرسیم نخستین بار که بر منبر رفت چه احساسی داشت، کمی مکث می‌کند و می‌گوید: «هرکسی بار اول استرس دارد، اما من نه. آرامش خاصی داشتم. انگار صدایی از درونم می‌گفت بخوان... بخوان برای حسین.»
در تمام این سال‌ها، حافظه‌اش گنجینه‌ای از نغمه‌ها و روضه‌ها شده است. «تمام کتاب‌ها و نوحه‌هایی که خوانده‌ام هنوز در ذهنم هست. روضه سیدالشهدا برای من خاطره است، نه فقط متن.»

سختیِ مسیر و روشنیِ دل
در مسیر پر فراز و نشیب زندگی آن‌هم برای فردی که از کودکی نابیناست راه همیشه سخت است و پر از مشکلات. از رفت‌وآمد به شهر برای یاد گرفتن خط بریل گرفته تا چالش نبود کتاب‌های مناسب برای نابینایان. «اوایل کار سخت بود، دیدگاه مردم هم متفاوت بود. اینکه یک نابینا برای یادگرفتن اینقدر تلاش کند برای خیلی‌ها عجیب بود. اما خدا رو شکر، حالا نگاه‌ها تغییر کرده و همه حمایت می‌کنند.»
وقتی صحبت از مداحی می‌شود، صدایش نرم‌تر شده و می‌گوید: «وقتی مصیبت می‌خوانم یا حدیثی از امام حسین (ع) نقل می‌کنم، احساس می‌کنم‌ ایشان کنارم هستند. نه فقط امام حسین، حتی حضور حضرت زهرا (س) را هم حس می‌کنم. همین حس، قوت قلب من است.»

شاگردانِ راه عشق
حاج آقا نداف پدر ۷ فرزند است و در این سال‌ها شاگردانی هم داشته که امروز خودشان مداح‌اند: «الان دیگر توان سابق را ندارم، اما اگر کسی مشتاق نوحه‌خوانی برای اهل‌بیت باشد، با دل و جان آموزش می‌دهم. چون این راه را باید زنده نگه داشت.»
از او می‌پرسیم اگر دوباره به گذشته بازگردد، آیا باز هم همین مسیر را انتخاب می‌کند؟ و با اطمینان می‌گوید:«حتماً. اگر هزار بار دیگر هم به دنیا بیایم، باز مداحی را انتخاب می‌کنم. چون این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست، این چه شمعی است که جان‌ها همه پروانه اوست...»

حاج آقا نداف با اینکه بیش از ۸۰ سال از عمر پربرکتش می‌گذرد اما هنوز هم همه عشقش، مداحی اهل بیت است و همین عشق و همین ممارست بود که باعث شد روز چهارشنبه ۲۳ مهرماه، همزمان با روز جهانی عصای سفید جمعی از مسئولین تبلیغات اسلامی خراسان جنوبی می‌همان خانه‌اش شوند و از ده‌ها سال فعالیت او در این مسیر مقدس تقدیر کنند.

منبع: شبستان