محمدعلی مجاهدی در محفل شعر «ارادت رضوی» قم:

تجربه‌های قدسی پشتوانه معنوی بسیار محکمی برای شاعران آئینی‌ است

محمدعلی مجاهدی در محفل شعر «ارادت رضوی» قم درباره شاعران آیینی گفت: تجربه‌های قدسی پشتوانه معنوی بسیار محکمی برای شاعران آئینی‌ است.

 

محمدعلی مجاهدی در محفل شعر «ارادت رضوی» قم درباره شاعران آیینی گفت

به گزارش روابط عمومی سازمان تبلیغات اسلامی، محمدعلی مجاهدی شاعر شناخته شده‌ شعر آئینی کشور عصر سه‌شنبه ۱۰ خرداد ماه ۱۴۰۱ در محفل شعر «ارادت رضوی» درباره تفاوت شاعران آئینی با دیگر شاعران گفت: «تجربه‌های قدسی پشتوانه معنوی بسیار محکمی برای شاعران آئینی‌ست. تفاوت یک شاعر آئینی و یک شاعر غنایی و یا شاعرانی که دیگر عرصه‌ها را تجربه می‌کنند، این است که شاعران آئینی احساس می‌کنند صاحبی دارند.»

وی که در آستانه دهه کرامت سخن می‌گفت، خاطر نشان کرد: «صحن و بارگاهشان حضرت معصومه(س) در قم همیشه مطمع نظر بوده‌است. وقتی در زمان فتحعلی شاه می‌خواهند گنبد بارگاه‌ حرم حضرت معصومه (س) را تذهیب و طلا کاری کنند، ‌از محمد صادق خان ناطق اصفهانی می‌خواهند که به این مناسبت شعری بسازد تا در اطراف گنبد کار شود. این شعر به عنوان «قصیده معجریه» در میان ارباب سخن معروف است. این قصیده از ۶۲ بیت ساخته شده و  ۱۲۴ مصرع دارد که هر مصراعی ماده تاریخ است.»

استاد محمدعلی مجاهدی در ادامه خاطر نشان کرد: «ماده تاریخ سرایی کار بسیار دشواری‌ست چنانچه امروز برای شاعران ما تبدیل به یک افسانه شده‌است. وقتی قصیده‌ی معجزیه را با حساب جمل حساب می‌کنید حساب تمام مصرع‌های این قصیده ۱۲۱۸ می‌شود یعنی سالی که این شعر سروده شده‌است. ایشان از  اصفهان می‌آید به قم و متوسل می‌شود به حضرت و این شعر را اینجا می‌سراید. نمونه‌ای از این بارزتر نداریم؛ ایشان که در زمان فتحعلی شاه زندگی می‌کرده و از شعرای نامدار قرن ۱۳ هجری‌ست، با همین قصیده نامش در تاریخ ادبیات جاودانه می‌شود.»

وی در ادامه گفت: «اگر بخواهم نمونه‌ی دیگری در این زمینه نام ببرم باید به «الهام کرمانشاهی» که یک شاعر عامی و بی‌سواد بود اشاره کنم، که فقط می‌توانست اسمش را بنویسد. اما علاقمند بود که ذاکر امام حسین(ع) باشد. دو سه باری متوسل می‌شود به حضرت و نهایتا بر خواسته‌اش اصرار می‌کند و جواب می‌گیرد. ایشان چنان ابیات و سروده‌هایی دارند که به فردوسی حسینی زمانش معروف می‌شود با عنایت خود حضرت آقا امام حسین(ع). ادیب الممالک فراهانی که خودش شاعر بزرگی‌ست در شان و مرتبت این شاعر اهل بیت قصیده‌ای ساخته است.»

وی در ادامه بخشی از سروده‌های خود که در سال ۱۳۸۴ برای تغییر کتیبه مرمت گنبد طلای حرم حضرت معصومه‌(س) سروده را برای حاضران قرائت نمود

1401/03/16