با حضور مسئولین سازمان تبلیغات اسلامی استان چهار محال و بختیاری ؛

 روحانیون شرکت کننده در طرح فصل استقبال ، به مدت 4 روز با بر پایی چادرهایی در محل استقرار همه ساله عشایر ؛ با نشستن پای درد دل عشایر ، مشغول خدمت رسانی‌ و آموزش مسائل دینی و شرعی آنان می شوند.

به گزارش نهضت، هرساله در آواخر فصل بهار و همزمانی با شروع گرما در استان های جنوبی کشور، کوچ عشایر به مناطق ییلاقی و خوش آب و هوای استان‌های مرکزی و شمالی کشور آغاز می شود. یکی از استان‌های که همه ساله میزبانی این عزیزان را می‌کند، استان چهار محال و بختیاری است. استانی که به حق با دارا بودن آب و هوای معتدل و کوهستانی و کوه‌های سر به فلک کشیده زاگرس لقب بام ایران را به خود اختصاص داده است.تقریبا نیمی از جمعیت این استان را عشایر تشکیل می دهند، و به همین دلیل شغل اکثر مردم آن منطقه دامداری و یا کشاورزی است. دامدارانی که بنا به فراخور شغلی و محیطی مجبور به کوچ هستند، کوچی که تاریخش کم از تاریخ باستانی کشور عزیزمان ایران ندارد و ریشه در اداب و رسوم این سرزمین دارد.  امسال بر خلاف همیشه وقتی که کوچ نشینان (بختیاری) بنا به رسم همه ساله، شغل آبا و اجدادی خود، وارد مناطق اطراق تابستانی خود در شهرستان «کوهرنگ» شدند با دیدن صحنه‌ای غافل‌گیر شده. صحنه ای که به گفته خود کوچ نشینان تا کنون رخ نداده بود.

اسقبال در فصل استقبال

ماجرا از این قرار بود که مسئوولان سازمان تبلیغات اسلامی این شهرستان به همت مدیر کل اداره تبلیغات اسلامی استان، حجت السلام دکتر مهدی طاهری و رئیس اداره سازمان تبلیغات اسلامی شهرستان کوهرنگ، حجت السلام علی نصیری به همراه 50 روحانی داوطلب جهادی طرحی را کلید زدند؛ که (فصل استقبال) نام گرفته است. طرحی که مجریان آن منتظر رسیدن و استقبال از میهمانانی بودند که در واقع خود میزبان هستند، و از آنان به گرمی پذیرایی کردند.

 روحانیون شرکت کننده در طرح( فصل استقبال)، به مدت 4 روز با بر پای چادرهای در محل استقرار همه ساله عشایر مشغول خدمت رسانی‌هایی مانند: ویزیت رایگان پزشکی و دامپزشکی، بررسی مشکلات حقوق و دعوی، آموزش آموزه‌های دینی و پرسش و پاسخ مسائل شرعی و بهداشتی آنها و سرکشی به بیش از 500 سیاه چادر برپای توسط عشایر منطقه و نشستن پای درد دل تک تک آنها که بیشتر شامل مشکلات و دغدغه‌های: بهداشتی، جاده، کشاورزی، خدمات عمرانی،  بیمه و از کار افتادگی آنها و چندین مشکل ریز و درشت دیگر، می شد.

آرزوی مشترک عشایر

در این میان حجت السلام حجت السلام غفار رئیسی که (روحانی مستقر) امام محله منطقه (مهدیه) شهرستان کوهرنگ استان چهارمحال و بختیاری که همکاری خوبی با سازمان تبلیغات اسلامی شهرستان دارد و به نوعی رابط بین عشایر منطقه با سازمان است، گفت: وقتی که پای صحبت و درد دل این عزیزان نشستیم اکثر آنها یک خواسته و آرزو از مسئوولان داشتند، و آن زیارت بارگاه ملکوتی امام رضا(ع) بود. رئیسی اظهار داشت: پس از شنیدن صحبت‌ها و خواسته‌های این عزیزان قرار بر این شد که با کمک رئیس اداره کل سازمان تبلیغات اسلامی استان و شهرستان کهرنگ طی یک فراخان و اطلاعیه از طریق فضای مجازی و راه‌های ارتباطی سازمان با مردم و خیرین استان و شهرستان این موضوع با آنها در میان گذاشته شود، که 99 نفر از عشایر عزیز زیارت اولی را همزمان با روز عرفه و عید قربان بدون آن که هزینه ای از آنها دریافت شود عازم این سفر نورانی کنیم.

چاوشی خوانی زیارت

به گفته حجت السلام رئیسی وقتی که خبر زیارت به عزیزان زیارت اولی داده شد، گوی که همه‌ای عالم به آنها داده شده است، سر از پا نمی شناختند. در روز اعزام همشهریان، دوستان و اقوام همگی حضور داشتند ، اسفند دود می کردند نقل و شیرینی پخش می‌کردند و طبق رسم دیرینه اهالی این منطقه از کشور، مردم و عشایری که برای بدرقه آمده بودند شروع به چاوشی خوانی زیارت کردند و تا خروجی شهر ما را بدرقه کردند. به گفته رئیسی، وقتی که به مشهد ( مقدس) رسیدیم با دیدن بارگاه نورانی امام رضا (ع) تمامی این عزیزان با گریه و زاری بار دیگر خداوند منان را شکر کردند که خواسته آنها را اجابت کرده و توفیق این زیارت برای آنها حاصل شده است. پس از رسیدن به درب ورودی حرم شروع با همان لباس‌های محلی و سنتی خود که جلوه خاصی به آنها داده بود چاوشی خوانی کردند و پس از گرفتن اذن دخول وارد بارگاه شده و شرو ع به خواندن دعای زیارت کردند، و پروانه وار به دور حرم پرواز  می‌کردند گویی که از پیله خود خارج شده و برای اولین بار پرواز را تجربه می‌کنند.

لحظه وداع یا لحظه جان دادن

پس از چند روز راز و نیاز و عشق بازی با مولا و امام خود حالا لحظه و داع رسیده است، لحظه ای که به گفته حجت السلام غفار رئیسی همانند جان دادن برای این 99 نفر عاشقی بود که پس از عمری فراغ به معشوق خود وصل شده بودند و حالا قرار است که با آن خداحافظی کنند. پیش از خداحافظی  هر یک از آنها همانند طفلی که به پدر خود چسبیده گوشه‌ای از ضریح در بر گرفته بودند بود و اشک ریزان و ناله کنان با امام رئوف درد دل‌های آخر خود را می‌کرند و هر یک خواسته‌ای را که داشتند زیر لب نجوا می‌کردند. هنگام خروج از بارگاه امام رضا(ع)، همانند روز اول با یک نظم و ترتیب خاص که نظر همگان و دیگر زائران را ناخواسته به آنها جلب می‌شد، شرو به چاوشی خوانی کردند و همگی با صدای بلند از امام در کنار توفیق مجدد زیارت، زیارت کربلا معلی و نجف اشرف را  خواستار شدند. و با ادب و احترام خاصی که دراین قوم نجیب وجود دارد آستان مقدس را ترک کردند. هر چند بر کسی پوشیده نبود که نیمی از جان و وجود خود را در آن بارگاه ملکوتی به جای گذاشتند و عازم بازگشت به شهر و دیار خود شدند.

دینی که داده شد، عجری که گرفته شد

عشایر کشور همیشه و در همه حال دین خود را به این نظام و انقلاب پرداخت کرده اند. این عزیزان علاوه برتامین بخشی از نیاز محصولات دامی و کشاورزی جامعه شهری و حتی روستایی، همیشه محافظان و مرزبانان  غیوری برای این آب و خاک بوده‌اند، گواه این ادعا تقدیم بیش از 10هزار شهید ازجامعه عشایری کشور است. که در طول عمر 43 ساله انقلاب تقدیم این دیار کرده اند و همیشه و هر زمانی که نظام نیازمند آنها بوده بدون کمترین چشم داشتی در صف اول حاظر بوده و هستند. و حال اگر نیک بیندیشیم می بینیم که فراهم کردن امکانات جهت سهولت در کار کوچ آنها و خدمت رسانی به آنها و فراهم کردن این قبیل کارها در مقابل رشادت های که این قوم غیور برای این سرزمین کرده اند از سوی مسئوولان کمترین کاری است که انجام شده است.