خوانشی نو از ماجرای سقیفه به روایت ابوحیان توحیدی
آیین رونمایی کتاب «سقیفه و خلافت»، در سی‌وچهارمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران، در روز شنبه، ۲۳ اردیبهشتٰ، ساعت ۱۳، در سالن نشست‌های نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران، با حضور سعید طاووسی، اصغر قائدان و همچنین محمدحسین خوانین‌زاده، مؤلف کتاب، برگزار خواهد شد.
به گزارش روابط‌عمومی سازمان تبلیغات اسلامی، نخستین چاپ کتاب «سقیفه و خلافت؛ ترجمه و تحلیلی متفاوت از روایت ابوحیان توحیدی» نوشتۀ محمدحسین خوانین‌زاده، اثری است که با نگاهی نو به بیان ماجراي سقيفه می‌پردازد.این کتاب در صدد آن است تا فارغ از بحث‌های جانب‌دارانه و با تکیه بر مشترکات میان متون تاریخی، روایت ابوحیان را در مورد سقیفه از منظر تاریخ، ادبیات و باور‌ها راستی‌آزمایی کند و نگاهی منصفانه و تحلیلی نو از یک سند تاریخی ارائه دهد. اين كتاب در ۱۹۶ صفحه و با شمارگان ۱۰۰۰ نسخه، در بهار ۱۴۰۲، در شرکت چاپ و نشر بین‌الملل روانۀ بازار شده است.
روایت ابوحیان توحیدی با نام «رسالة السقیفة»، گفت‌وگوی چهارنفره‌ای را به نقل از استادش «ابوحامد مرورودی»، از ابوبکر، عمر، ابوعبیده و امام علی علیه‌السلام، پیرامون جدل و تنش‌های خلفا بر سر خلافت، سقیفه و چگونگی دست‌یابی به قدرت، نقل می‌کند که از جهت متنی، پیوستگی، نظم منطقی، استدلالی‌بودن، و طرح برخی از مسائل، منحصربه‌فرد، شگفت‌انگیز و قابل تأمل است که در میان منابع عربی مورد بی‌مهری قرار گرفته است و در منابع فارسی، به‌طور کلی جاافتاده و سخنی از آن به میان نیامده است.
این گفتگو و مسائل بررسی‌شدۀ پیرامون آن در این کتاب، به‌خوبی می‌تواند مرام‌نامه مختصر و نسبتاً کاملی از سیره اعتقادی و بحث‌های کلامی شیعه و سنی در مسئلۀ امامت و خلافت را بیان کند.
نویسنده تلاش کرده است با ادلۀ قانع‌کننده، دلیل حذف روایت ابوحیان، روایات مشابه آن در منابع تاریخی و حذف امثال ابوحیان را در تاریخ بیان کند و تلاشِ دست‌های پشت‌پرده را برای تاریخ‌نویسی انحصاری، حذف افکار و شخصیت‌ها و ترویج نگاه تک‌بعدی، به نمایش گذارد. این کتاب علاوه بر احیاء «رسالة السقیفة» ابوحیان توحیدی، بازخوانی جدیدی را در چند حوزۀ مطالعاتی - با محوریت و تمرکز بر تنش میان خلفای چهارگانه-، پی می‌گیرد و برخی از دیدگاه‌های مرسوم را به چالش می‌کشد.
در بخشي از کتاب می‌خوانیم: «باید به نتیجه نظاره کرد. نه نقل‌های مدح‌آمیز و تقلّبی تاریخی که تناقضات فراوانی را همراه دارد و صاحبان قدرت در تدوین و تکوین و نگارش آن نقش و نظارت مستقیم داشته‌اند. باید صورت عریان تاریخ را که از تحلیل و مصادره به مطلوب عاری است نظاره کنیم. باید نیک بیاندیشیم چه شد سنت مذموم قبیله که پیامبر درصدد براندازی آن بود، قوی‌تر از گذشته احیا شد و باب خلیفه‌کشی از ابتدا باز شد و حتی مرگ خلیفۀ اول، مشکوک است و جنگ‌های خانمان‌سوز بسیاری برپا شد و مسلمان‌کشی در خلافت امیر‌المؤمنین علی علیه‌السلام به اوج خود رسید و آن جنگ‌ها نبود مگر نتیجۀ بنیان‌های طراحی‌شده یا نشده از قبل.»
همچنين در جاي ديگري از كتاب آمده است: «باور به این پندار (عدالت تمامی صحابه و صائب بودن آنان) بسیار ساده‌انگارانه است و شعور و شناخت آدمی را دستِ‌کم و به سخره می‌گیرد و مردم به‌صورت انفعالی و سرسپرده، به قضا‌و‌قدر، خواسته، امر و علم خداوند، حواله داده می‌شوند و امور اجتماعی و سیاسی آنان، به انحراف و تباهی و رخوت و استبداد حاکمان کشیده می‌شود. همان‌طور که در تاریخ مسلمانان، به‌وضوح مشاهده‌کرده و می‌کنیم.»
1402/02/22