ابراهیم سنایی؛

رزمنده شاعر گفت: آثار و ارزش‌های دفاع مقدس در سیم خاردار و گونی و… خلاصه نمی‌شود بلکه مفاخر برجسته‌ای هم چون مرحوم معلمی است که از آثار و ارزش دفاع مقدس به شمار می‌رود.

ابراهیم سنایی  در مراسم بزرگداشت حاج حبیب الله معلمی حماسه‌سرای دفاع مقدس با انتقاد از بی توجهی بنیاد حفظ آثار و ارزش‌های دفاع مقدس به هویت و مفاخر فرهنگی خوزستان اظهار کرد: بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس خوزستان می‌پندارد که آثار و ارزش‌های دفاع مقدس در سیم خاردار و گونی و تیربار سوخته و تانک‌های به جا مانده خلاصه می‌شود در حالی که واقعیت این است که مفاخر برجسته‌ای هم چون مرحوم معلمی است که از آثار و ارزش دفاع مقدس به شمار می‌رود.

این شاعر پیشکسوت ادامه داد: کاش بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس به این نمادهای اصیل خوزستان بها می‌داد و اجازه نمی‌داد منزلش دست کس دیگری بیفتد. کاش بنیاد پیش قدم می‌شد و آن خانه از ورثه می‌گرفت، از تخریب آن جلوگیری می‌کرد و آن را به یک مرکز فرهنگی اثرگذار در خوزستان و کشور تبدیل می‌کرد.

به گفته وی، بیش از ۹۰ درصد نوحه‌های دفاع مقدس در آن جغرافیای ثمین سروده شده و این محل می‌تواند حتی به یک موزه دفاع مقدس تبدیل شود.

وی اظهار کرد: امید است که برای احیا نام این شاعر بزرگ تندیسی از او در نقطه‌ای از شهر نصب شود، این تندیس می‌تواند در یک مرکز فرهنگی نصب شود و نام او را زنده نگه دارد یا اینکه فلکه‌ای به نامش شود و این اسم برای همیشه زنده بماند.

این رزمنده شاعر با گلایه از کم‌توجهی نهادهای فرهنگی خوزستان به مرحوم معلمی از دست‌اندرکاران برگزاری این مراسم تقدیر و عنوان کرد: امروز عده‌ای جوان تازه نفس و خوش فکر پای کار آمدند و این مراسم را برگزار کردند؛ کسانی که شاید با مرحوم معلمی حشر و نشر چندانی هم نداشتند در حالی که ما توقع داشتیم کسانی که او را از نزدیک می‌شناختند و متولی فرهنگی خوزستان هستند مثل اداره کل ارشاد، بنیاد حفظ آثار و… این برنامه را اجرا کنند اما کوتاهی کردند.

وی با بیان اینکه برای صحبت پیرامون نوحه سرا اول باید نوحه را شناخت، افزود: همه ما جامعه مداحان اهل بیت و ستایشگران اهل بیت علیهم السلام خواننده آئینی هستیم که مداحی و روضه خوانی می‌کنیم.

سنایی افزود: یکی از گلایه‌های جدی ما از بزرگان ادبیات پارسی این است که هنوز بعد از این همه زمانی که گذشته است اما جایگاهی را برای نوحه در ادبیات پارسی تعریف نکرده‌اند؛ شعر آئینی، غزل و مرثیه جایگاه دارند اما نوحه جایی پیدا نکرده است در حالی که شعرهای بسیار سخیفی تحت عنوان شعر به خورد مردم داده می‌شود.

این رزمنده شاعر گفت: این ناشناختی از شعر باعث شده بود که در زمان حیات مرحوم معلمی می‌گفتند که نوحه سرا است و شاعر نیست حال آنکه او شاعری با گرایش نوحه بود همان گونه که قیصر امین پور شاعری با گرایش غزل و دامغانی شاعری با گرایش مثنوی است.

سنایی با بیان اینکه مرحوم معلمی در کوتاه‌ترین زمان عجیب‌ترین و مؤثرترین نوحه‌ها را می‌سرود، ادامه داد: باید تأسف خورد که برخی این تفاوت‌ها را تشخیص نمی‌دهند اما برای بی ارزش ترین شعرها چندین صفحه تحلیل می‌نویسند.