ط

 از ابتدای انقلاب اسلامی و شکل‌گیری حوزه هنری و ظهور متعهد هنر دینی در متن انقلاب، مباحث تئوریک هنر- به ویژه مقوله‌هایی همچون هنر دینی، هنر اسلامی، هنر متعهد، زیبایی شناسی و فلسفه هنر- به عنوان یکی از دغدغه‌های مهم هنرمندان مطرح بود. همچنین ضرورت تبیین، تفسیر و بررسی وجود افتراق و اشتراک آثار خلق شده با آثار هنری انقلابی و متعهد در دیگر اثار و نقاط جهان و همچنین آسیب شناسی آثار موجود در جستجوی مبانی هنر دینی در وجوه مختلف برای ادامه، تعمیق و گسترش استمرار هنر دینی نیز از مواردی بود که از هنرمندان و علاقمندان به حوزه مباحث تئوریک هنر را به خود مشغول می ساخت. در کنار فعالیت‌های خلاقانه ای که توسط هنرمندان انجام می‌گرفت، حلقه‌های بحث و بررسی و نقد و تحلیل آثار نیز به صورت غیر رسمی در محیط صمیمانه تشکیل می‌شد و تک کارهایی نیز در مقاله های یاد شده منتشر می شد. کم کم برای امر تحقیقات، دفاتری نیز شکل گرفت و سرانجام ضرورت ایجاد یک مرکز که بتواند فعالیت های پژوهشی را در قالب صحیح علمی و قابل ارزیابی سامان دهد به تأسیس مرکز تحقیقات هنری حوزه منجر شد.

به این ترتیب عملاً پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامی بر اساس سیاست‌ها و برنامه‌ریزی‌های بلندمدت خود در امور پژوهشی، علاوه بر داشتن نه گروه علمی، به ایجاد چشم مرکز پژوهشی اقدام کرده است:

مرکز مطالعات دینی هنر؛ مرکز مطالعات هنر و فرهنگ ایران؛ باشگاه هنر پژوهان جوان؛ مرکز خلاقیت های هنری؛ مرکز دائمی همایش ها و نشست های علمی و مرکز تحصیلات تکمیلی. پژوهشگاه،همچنین به منظورایجاد فضای لازم علمی-تحقیقاتی به تاسیس کتابخانه و مرکز اسناد کتابخانه تخصصی همراه بانک های مختلف آثار اقدام کرده است. انتشار مجله تخصصی بیناب نیز از جمله دیگرافعالیت‌های فرهنگی-هنری پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامی است.