مهربانی پیرزن روستایی در روز‌های کرونایی

به گزارش روابط عمومی سازمان تبلیغات اسلامی، کرونا که آمد همه اقشارمردم بسیج شدند تا کمراین بیماری منحوس را بشکنند. روز‌هایی در کشورمان ثبت شد که آدم را به یاد خاطرات دفاع مقدس می‌انداخت. همان روز‌هایی که همه دست به هم دادند تا دربرابر دشمنی متخاصم بایستند، در ایام کرونا هم در نقاط مختلف کشور، این همدلی، اتفاق‌های زیبایی را رقم زد، درست مثل اتفاق‌های زیبایی که در یکی از روستا‌های کردستان به نام «وینسار» رخ داد، روستایی از توابع شهرستان قروه در استان کردستان، منطقه‌ای سرسبز و زیبا که  دروازه ورودی استان کردستان است و درجاده همدان- سنندج قراردارد.
داستانی که باعث شد سراغ روستای وینسار درکردستان برویم، برمی گردد به فعالیت‌های جهادی روحانی مستقر روستا به نام حجت الاسلام ابراهیم رحمان پوریان، مردی که توانست با همراهی مردم روستا فعالیت‌های مثمرثمری را در دوران کرونا رقم بزنید
حاج آقا رحمان پویان، متولد ۱۳۶۸، اهل همدان است، تقریبا ۶ سالی می‌شود که در روستای وینسار مشغول فعالیت است، اما فعالیت‌های او، به بحث فرهنگی و تبلیغی ختم نمی‌شود.   
 «نخستین روز‌هایی  که به  وینسار آمدم، سعی کردم با برگزاری کلاس‌های متفاوت گفتمان دینی، ارتباط خوبی با اهالی برقرار کنم و این آشنایی سبب شد کم کم کار‌های دیگری هم با کمک اهالی روستا شروع کنیم، از رسیدگی به خانواده‌های نیازمند گرفته تا رفع مشکلات تحصیلی دانش آموزان.

کرونا و یک حرکت دسته جمعی 
زمانیکه کرونا شیوع پیدا کرد، این ویروس منحوس، خیلی از فعالیت‌های ما را تحت الشعاع خود قرار داد، این‌ها را حاج آقا رحمان پویان می‌گوید و ادامه می‌دهد: به جای اینکه دست روی دست بگذاریم، تصمیم گرفتیم کاری انجام دهیم، از آنجا که مدتی از آغاز کار مرکز نیکوکاری امان در روستا می‌گذشت، جلسات همفکری خوبی داشتیم، شبکه‌ای درست کردیم و آرایش جدیدی گرفتیم، از همان روز‌ها ابتدایی شروع کردیم به ضدعفونی روستا، همان موقع اعلام کردیم «عید دیدنی» نداریم و از دورهمی هم باید خودداری کنیم، صورت جلسه‌ای با همفکری بزرگان روستا و اعضاء شورا تهیه کردیم، فعالیت بعدی امان، برای مجالس تحریم بود. به خاطر کرونا بسیاری از مجالس به خصوص مجالس ترحیم با شکلی جدید برگزار شد، همزمان با اقدامات خوبی که انجام گرفت، بسیاری از خانواده‌های عزادار، مبالغی که قرار بود برای برگزاری مراسم هزینه کنند را برای کمک به نیازمندان، تعمیر حسینیه و دیگر کار‌های خیریه صرف کردند، خوشبختانه بعد از مدتی این اتفاق فراگیر شد و با پولی که در مساجد جمع آوری شد، موفق شدیم ۲۵۰۰ بسته معیشتی برای خانواده‌های نیازمند تهیه کنیم.
اما بسته‌های معیشتی، تمام فعالیت‌های روحانی جوان و اهالی روستا نبود، حجت الاسلام ابراهیم رحمان پوریان می‌گوید: در این مدت بیش از ۲۵۰ میلیون  تومان، کمک نقدی جمع شد که به غیراز بسته‌های معیشتی موفق شدیم بخشی از این مبلغ را برای درمان بیماران  و تهیه تبلت برای دانش آموزان نیازمند هزینه کنیم.  

مرکز نیکوکاری و ساماندهی کمک‌های مردمی 
مدیریت مناسب، از اصلی‌ترین و مهم‌ترین کار‌هایی است که در انجام کار خیریه باید انجام داد، همان کاری که حاج آقا رحمان پویان و اهالی روستای وینسار انجام دادند.
وی می‌گوید: با طراحی دقیقی که انجام شد توانستیم به یک برنامه دقیق برای کمک به نیازمندان برسیم و خوشبختانه هماهنگی خوبی با کمیته امداد امام خمینی (ره) داشتیم، از سوی دیگر با توجه به ظرفیت‌هایی که با دراختیار داشتن مبالغ زکات، رد مظالم و کمک خیرین داشتیم، بالای ۵۰۰ خانواده نیازمند در روستای وینسار و ۱۱ روستای دیگر را شناسایی کرده و تحت پوشش قرار دادیم،  پیگیری ادامه تحصیل دانش آموزان، بسته‌های تحصیلی، حل اختلاف و نزاع، اشتغال زایی، اخذ وام برای افراد و کار‌های خیریه دیگراز جمله فعالیت‌هایی است که به همت اهالی روستا و خیرین درحال انجام آن هستیم.
اما فعالیت‌های این روحانی جوان به این جا ختم نمی‌شود. او می‌گوید: علاوه بر رزمایش‌های مختلف و کمک‌های مؤمنانه، از برنامه‌های فرهنگی و مناسبت‌ها هم غافل نشدیم و جشن‌های خیابانی در مناسبت‌های مختلف را داشتیم. همچنین برگزاری جلسات در فضای باز، مجالس ختم قرآن مجازی برای افرادی که هزینه مجالس ترحیم را برای کمک به نیازمندان اختصاص می‌دادند هم از فعالیت‌های دیگری است که انجام داده ایم.
این خاطرات شیرین 
خاطرات شیرین زیادی در ذهن حاج آقا رحمان پویان از فعالیت‌های جهادی و خیریه نقش بسته است، وقتی از او می‌خواهم شیرین‌ترین خاطره اش را برایمان تعریف کند می‌گوید: قرار بود درمحلات، بسته‌های حمایتی پخش کنیم. برای این کار، ۱۳ نماینده مشخص کردیم، یکی ازافرادی که به عنوان نماینده انتخاب کرده بودیم، از افراد واجدشرایط دریافت این بسته‌ها بود. بسته‌ها را به او تحویل دادیم، بسته‌هایی که یکی از آن‌ها برای خودش بود، نکته بسیار جالب  این بود که بعد از اتمام بسته‌ها متوجه شدیم این خانم حتی بسته خودش را هم به یک خانواده نیازمند دیگر داده است.
حاج آقا می‌گوید: یک بار دیگر نیز وقتی یک بسته حمایتی را به یک پیرزن تنها دادیم، مرغ داخل بسته را برداشت و گفت این را به همسایه امان بدهید، من دیروز مرغ خریده ام. این صحنه‌های زیبا باعث می‌شود به خاطر زندگی کردن با این آدم‌ها بیشتر از قبل خدا را شاکر باشم.