گوهر سرخ تعزیه ایران تجلیل شد

به گزارش روابط عمومی سازمان تبليغات اسلامی، گردهمایی گوهر سرخ تعزیه ایران با تجلیل از اسماعیل محمدی و با حضور کاظم نظری مدیر مرکز هنرهای نمایشی، عباس عظیمی مدیر موسسه هنرمندان پیشکسوت، داود فتحعلی بیگی پیشکسوت عرصه تئاتر، سینما و تلویزیون، سیروس همتی، مجتبی حسن بیگی و جمعی از هنرمندان تعزیه‌خوان در تالار سوره حوزه هنری برگزار شد. 

در گردهمایی هنرمندان تعزیه کشور مرشد محسن میرزاعلی دبیر این رویداد خطاب به کاظم نظری گفت: طی ۷ یا ۸ سال گذشته سختی‌های زیادی کشیدیم و حتی در دوره کرونا هم با وجود همه مشقت‌ها تعزیه اجرا کردیم و مخاطبان بسیاری به تماشای تعزیه نشستند. با ضبط مجالس شبیه‌خوانی، تعزیه در رسانه‌ها پخش شد و همین امر بابی شد برای برنامه‌های مختلف تلویزیونی و به اطلاعیه‌ای منجر شد که تعزیه در تمام استان‌ها ضبط شود.

میرزاعلی در ادامه خاطره‌ای از ابتلایش به ویروس کرونا و معجزه شفایش از امام حسین (ع) را بازگو کرد.

کاظم نظری مدیر مرکز هنر‌های نمایشی در بخش دیگری از این جلسه گفت: اسماعیل محمدی از افراد حرفه‌ای و صاحب سبک تعزیه ایران است.

مدیر مرکز هنر‌های نمایشی همچنین با اشاره به ثبت دو هنر نقالی و تعزیه در سازمان یونسکو اظهار کرد: اگر تئاتر ایران این دو گوهر را نداشت شاید هیچ چیزی از نمایش را نداشتیم. هنر تعزیه و نقالی ما هنری است که از اجداد و نیاکان برای ما به ارث رسیده و باید آن را حفظ و اشاعه دهیم.

راه‌اندازی موزه و مرکز هنر ملی

وی بیان کرد: هنر تعزیه که هنر ایرانی است شاخصه‌هایی دارد که در هیچ کجای دنیا پیدا نمی‌شود و باید سازماندهی شود. در این زمینه اداره کل هنر‌های نمایشی با وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به دنبال راه‌اندازی مرکز هنر ملی ایران است تا در سنگلج که ویژگی نمایش ایرانی فراهم است، این مرکز راه‌اندازی شود.

مدیر مرکز هنر‌های نمایشی به ضرورت تاسیس موزه و پژوهشگاه تعزیه اشاره کرد و نسبت به تحقق مطالبه تعزیه‌خوانان و راه اندازی مرکز هنر ملی ایران اظهار امیدواری کرد.

وی به پیگیری برای راه‌اندازی موزه هنر اشاره کرد و در ادامه گفت: تعزیه ایران هنرمندان شاخصی دارد که باید برایشان این نکوداشت‌ها فراهم شود و ما بخاطر حفظ و اشاعه این هنر ایرانی و عمر یکه در این هنر صرف کرده‌اند، قدردان آن‌ها باشیم.

در ادامه داود فتحعلی بیگی پیشکسوت عرصه تئاتر، سینما و تلویزیون نیز که دیگر سخنران این مراسم بود گفت: کسانی که دهه ۲۰ و ۳۰ را به خاطر دارند می‌دانند که چطور از اجرای تعزیه ممانعت می‌شد و هنرمندان تعزیه چطور مورد بی‌احترامی قرار می‌گرفتند. خدا را شاکریم که شرایطی پیش آمده که برای هنرمندان تعزیه ارج و قرب قائل می‌شوند و نشان درجه یک هنری به آن‌ها داده می‌شود و گاه مورد تجلیل قرار می‌گیرند.

محمدی، تعزیه‌خوانی در خدمت شعر

عظیم موسوی نیز که از سخنرانان این آیین گرامیداشت بود گفت: اولین بار که با با شبیه‌خوانان آشنا شدم سال ۱۳۶۲ بود که مظفر قربان نژاد «مختار» را در تئاترشهر اجرا می‌کردیم. سال بعد به این فکر افتادم که گروه حرفه‌ای تشکیل دهم بنابراین جمعی متشکل از ۴ موافق خوان و ۴ نفر مخالف خوان شکل گرفت که علاءالدین قاسمی، مرحوم ترابی، احمد عزیزی و مظفر قربان نژاد موافق خوان آن و اسماعیل محمدی، داود آقایی، رضا لنکرانی و حاج آقا صفاریان مخالف خوان آن بودند. ویژگی این گروه این بود که هر یک از افراد یک شیوه اجرایی خاص خود را داشتند. در این میان یکی از حسن‌های اسماعیل محمدی این بود که نسبت به تعزیه‌خوانانی که می‌شناختم و با آن‌ها کار کردم توجه زیادی به صحیح و درست‌خوانی داشت، او دقیق کلمات را به زبان می‌آورد و در خدمت شعر بود. حسی که محمدی در زمان اجرای تعزیه داشت کاملا آگاهانه بود و با فاصله‌گذاری‌ها حس درست از یک مجلس را به مخاطب منتقل می‌کرد.

وی که پرونده تعزیه را برای ثبت جهانی به سازمان یونسکو ارائه کرده اظهار کرد: در ثبت تعزیه اسماعیل محمدی اجرای تعزیه و بخش آموزشی آن را مظفر قربان نژاد برعهده داشتند. آنچه برای یونسکو مهم بود این بود که آیا تعزیه فقط در تهران اجرا می‌شود یا در کل کشور؟ ما آنجا توضیح دادیم که تعزیه قابلیت‌هایی دارد که در هر خطه از ایران رنگ و بوی بومی به خود می‌گیرد.

تفکر و اندیشه اسماعیل محمدی

عباس جواهریان یکی از هنرمندان تعزیه کشور گفت: او در جوانی در مقابل سید حسین خوش ضمیر نقش‌خوانی کرد. به یاد دارم که در اصفهان مجلس ۷۲ تن را با گروه مرحوم سلیمانی برگزار می‌کردم که در صحنه‌ای لیلا پیش امام حسین (ع) آمد و گفت: «یا حسین برگو که علی اکبر کجاست؟» در آن لحظه نقش‌خوان امام جوابی برای لیلا نداشت و درحالی که همه نگران بودند، اسماعیل محمدی بی مقدمه در میدان حاضر شد و گفت لیلا اکبرت سرگرم جنگ اشقیاست. او در جایی دیگر و در جواب لیلا که میگفت: «ترسم‌ای آقا نبینم دیگرش.» خطاب به لیلا در لحظه شعری سرود و گفت: «ساعتی دیگر ببینی پیکرش». محمدی در چنین لحظاتی در همان لحظه به صورت فی‌البداهه شعر را می‌ساخت. به قدری در این کار پشتوانه و توانایی دارد که حتی کسانی که از وی تقلید کرده‌اند هم زبانزد خاص و عام شده‌اند.

خاتمی که از دیگر هنرمندان تعزیه است نیز اظهار کرد: از دورانی که مملکت شیعه شد و از قالب تعزیه استفاده شد، این هنر به ابزاری تبدیل شد که راه و رسم اهل بیت را به مخاطب نشان دهد. تعزیه خوان مطالب را در قالب هنر به نمایش می‌گذارد و همان چیزی که منتقل می‌کند در قلب و ذهن ما ماندگار می‌شود و این چیزی است که برای همه قابل درک است. اسماعیل محمدی کسی است که این رسالت را با هنر خود به خوبی انجام داده و به دیگران آموخته که چطور در این راه قدم بردارند.


تجلیل از اسماعیل محمدی

در این مراسم محمدی شرح حالی از وضعیت جسمانی خود بیان کرد و شعری را در مدح امام حسین (ع) خواند. در ادامه هنرمندان حوزه تعزیه از جمله ایوبی، بخشی‌نیا، میرابراهیمی، میرزاعلی، جواهریان، خاتمی، گیوه‌کش، آقایی، احمدی، صالحی، موسوی، صنعت کار، پیریایی، دریایی، یزدی، عظیم موسوی و عباس عظیمی مدیر موسسه هنرمندان پیشکسوت به روی صحنه حاضر شدند و از اسماعیل محمدی با اهدای لوح و هدایای متعدد تقدیر و تجلیل کردند. در این میان لوحی از سوی محمد مهدی دادمان رئیس حوزه هنری نیز به اسماعیل محمدی اهدا شد.

در پایان این مراسم تعزیه‌خوانان استان‌های مختلف هدایای خود را به اسماعیل محمدی تقدیم کردند.