مهمانی کیلومتری غدیر؛ پارادوکس جشن و سوگ

به گزارش روابط عمومی سازمان تبلیغات اسلامی، در آخرین ساعات روز شنبه، بیست و چهارم خرداد، تهران یا بهتر است بگوییم تمام ایران، به رسم هرسال، شاهد گردهمایی تاریخی و علوی بود. جشنی کیلومتری که از مسیر میدان امام حسین (ع) و میدان آزادی آغاز شد و به میدان انقلاب رسید. اما این بار مهمانی غدیر رنگی از سوگ و انتقام هم با خود داشت. در شرایطی که  رژیم صهیونیستی با حملات وحشیانه خود شماری از فرماندهان نظامی و دانشمندان هسته‌ای مان را به شهادت رساند مردم با شعار «ایران ذوالفقار علی (ع)» قدم در خیابان‌ها گذاشتند تا جشن و پیام مقاومت را به جهان مخابره کنند.

مردمی که آمده بودند تا جشن ولایتی غدیر را برگزار کنند، پس از شهادت فرماندهان و دانشمندان کشورمان جشن عدالت را به تجمعی ملی و حماسی علیه متجاوزان صهیونیستی تبدیل کردند و خیابان‌ها مملو از مردان، زنان، کودکان و جوانانی شدند که در میان دریایی از اندوه لباس افتخار به تن داشتند.

مهم‌ترین اتفاق بچه شیعه‌ها

دیدن مردم ناخودآگاه لبخند به لب می‌آورد. انگار هرکدامشان با تماشای یکدیگر دلشان قرص می‌شد. موکب‌ها مشغول پذیرایی‌های رنگارنگ اما ساده‌ای بودند؛ لقمه نان لواش و کالباس، بستنی کیم، شربت آبلیمو و برای التیام داغی تابستان غذای اصیل و پرطرفدار ایرانی، آب دوغ خیار با نان خشک محلی.

مردم حیدر حیدر گویان قدم برمی‌داشتند. گاهی از لابه لای جمعیت ندای مرگ بر اسراییل بلند می‌شد و سایرین هم با او همراهی می‌کردند. بین جمعیت دختری جوان در کنار مادرش ایستاده است. نامش فاطمه است؛ دختر شهید مدافع حرم «مهران خالدی». می‌گفت:« یادم هست اولین باری که در جشن غدیر شرکت کردم مسیر آن از چهارراه ولیعصر تا پارک وی بود. آن زمان هم استقبال زیاد بود و چیزی که بیشتر از همه در ذهن من باقی مانده فضاهای بازی است برای بچه‌ها تدارک دیده شده بود.»

او غدیر را با جمله «مهم‌ترین اتفاقی که برای ما بچه شیعه‌ها افتاده» توصیف می‌کند. فاطمه می‌گفت:« همه باید بدانند که ما ملت ایران همه باهم هستیم. اگر کسی بخواهد به کشورمان تجاوز کند و پا روی اعتقاداتمان بگذارد همه از کوچک تا بزرگ و با هر شکل و ظاهر و سنی به میدان دفاع می‌آییم»

حرف از شهدا که می‌شود یاد بابا می‌افتد و مروارید اشکی در چشمانش حلقه می‌زند:« اگر شهدا بخواهند در این روز پیامی به ما بدهند آن این است که پشت رهبر بایستیم و نگذاریم که ایران و ایرانی زیر بار حرف ظلم و زور برود. هیچ وقت اجازه نمی‌دهیم که به حرمت ایران و علی و اولاد علی تجاوز شود»

غدیر؛ حاوی پیام وحدت

کودک و نوجوان برای گرفتن پرچم‌های مزین شده به نام علی صف می‌کشیدند و با اجراهای نمادین درباره مسجد الاقصی و مقاومت نشان می‌دادند که نسل جدید، حتی در زمان سوگ حاضر است ایستادگی کند. حسین یکی از همان نوجوانان دهه نودی بود. او می‌گفت:« لذت این جشن علاوه بر عید غدیر در عملیات وعده صادق 3 هم هست. ما توانستیم یک پاسخ محکم به اسراییل بدهیم و آن را در کنار این عید بزرگ جشن بگیریم.»

حسین غدیر را حاوی یک پیام می‌دانست. پیام وحدت؛ و معتقد است ما باید از ویژگی‌های امیرالمومنین در زندگی خودمان الگو برداریم.

آینده از نگاه او روشن و امیدوار کننده است:« حتی اگر اسراییل بدترین موشک هایش را هم به ما بزند ما به یاری امیرالمومنین (ع) و صاحب زمان (عج) می‌توانیم دربرابر دشمنانمان مقاوم بمانیم.»

در جشن ولایت امیرالمونین، مادرانی نیز حضور داشتند که تصاویر فرماندهان شهید را در دست گرفته بودند و فریاد مقاومت و عشق به علی سر می‌دادند. زن کهنسال می‌گفت:«غدیر یعنی امیرالمونین. امیرالمونین هم یعنی گذشت، یعنی فداکاری و عدل. شهدای امروز و دیروز کشور راه علی را رفتند. ما ملت ایران تا ابد مدیون خون‌های بر زمین ریخته شده آن‌ها هستیم»

طنین سه میلیونی ایران ذولفقار علی

به اذعان معاون عملیات پلیس راهور تهران، بیش از سه میلیون نفر در این راهپیمایی تاریخی شرکت داشتند. موکب‌های مردمی با توزیع نذورات گرم، موکب هنری و پزشکی، فضا را به کارزار فرهنگی تبدیل کرده بودند؛ جایی که ندای «الله‌اکبر»، «مرگ بر اسرائیل» و «ایران؛ ذوالفقار علی»  باهم طنین می‌انداختند.

دل‌ها شکست اما اراده محکم شد

مهمانی کیلومتری غدیر پارادوکسی بزرگ را رقم زد. جشن و سوگ، امید و خشم. گردهمایی میلیونی در لحظه‌ای رقم خورد که دل‌ها شکست اما اراده مستحکم شد. مردمی که آمده بودند تا فریاد ولایت سر دهند، آن روز شمایل یک ملت غیرقابل توقف را به نمایش گذاشتند. ترکیب بزرگداشت غدیر با سوگ شهادت نشان از بلوغ سیاسی و اجتماعی مردم داشت. شجاعتی که در جشن و دفاع‌ جمعی ظهور یافت و پیام وحدت و مقاومت توسط نسل‌های مختلف را منتقل کرد؛ از مادران گریان تا نوجوانان معترض.
این مهمانی نه تنها یک جشن مذهبی، بلکه حرکتی جمعی دربرابر حمله خارجی تلقی شد. تبلور اتحاد ملی، مذهب و عزم سیاسی که با اشک و فریاد و شعف تاریخ ساخت. ایران، ذوالفقار علی امروز را در دل بحران بنا کرد و نشان داد که بحران و سوگ نمی‌تواند نور چراغ راه حق را خاموش کند.