«با طوفان الاقصی از آغاز تا پیروزی نهایی»‌ و «نقوش مقاومت» را در یک نگاه مرور کرده‌ایم

به گزارش روابط عمومی سازمان تبلیغات اسلامی، روزها از پی هم می‌گذرند و هنوز زمین، سرخ از خون کودکانی است که روزگاری دست ظالم رژیم صهیونیستی، خانه و خانواده را از آن‌ها گرفت و همچنان، آتش گلوله و بمب‌هایش را روی سر این مردم مظلوم آوار می‌کند. سرخی خونی که حالا انعکاسش همه چشم‌های واقع‌بین دنیا را به سوی خود چرخانده و صدایش به گوش عالم رسیده است. 
حوزه هنری انقلاب اسلامی در این سال‌ها و به خصوص در این چند وقت اخیر که طوفان ‌الاقصی، نمودی از شرافت و وطن‌پرستی بچه‌های فلسطینی را دوباره به نمایش گذاشت، سعی کرده پژواک صدای گریه کودکان فلسطینی را بیش از پیش به گوش جهانیان برساند. برای این کار هم در دسترس‌ترین راه را، تلفیقی از کار هنری و رسانه‌ای شناخته‌اند زیرا سریع‌تر از هر روش دیگری، مرزها را درنوردیده و کسی هم جلودار آن نیست؛‌ همه آدم‌ها اندک جوهره‌ای از علاقه‌ به هنر در وجودشان هست که با دیدن آثار هنری آن جوهره به جوش بیاید و دل‌هایشان را از دیدن دردی که لا به لای پیکسل‌های عکس‌ها و رد رنگ قلم‌موها روی بوم، تنیده شده، به خروش بیاندازد. دو رویداد هنری متفاوت در تهران و کاراکاس که هر دو در رثای مقاومت و همراهی با مظلومان فلسطین برگزار شد را مرور کرده‌ایم.

هر روز یک فریم

برای هم‌نوایی با صدای مظلومیت غزه، نگارخانه‌های حوزه هنری انقلاب اسلامی در این ماه‌ها، کمتر روزهایی را بدون گالری‌های عکس یا نمایشگاه‌های نقاشی و پوستر و سایر آثار هنری به شب رسانده‌اند. حالا از اواسط فروردین ماه هم در نگارخانه حوزه هنری در خیابان سمیه تهران، نمایشگاه عکس «با طوفان الاقصی از آغاز تا پیروزی نهایی» برپا شده است. نمایشگاهی که روایتی است از ۴۷۱ روزی که غزه، زیر آتش و خمپاره رژیم صهیونیستی بوده است. روایتی از عکس‌هایی که بیشترشان را لنز دوربین‌های عکاسان فلسطینی از این روزهای تلخ ثبت کرده‌اند چون نه تنها هیچ آدمیزادی از کشورهای دیگر اجازه ورود به سرزمین زیتون را ندارد، بلکه حتی نمی‌گذارند کمک‌های مردمی هم به دست جنگ‌زده‌های غزه برسد چون رژیم غاصب کمر همت را برای از بین بردن نسل فلسطینی‌ها بسته‌است.


سید احسان باقری، مدیر خانه عکاسان ایران در حاشیه آیین افتتاحیه نمایشگاه عکس «با طوفان الاقصی از آغاز تا پیروزی نهایی» گفت: «همزمان با آتش بس بعد از گذشت یک سال و نیم از جنایت‌ در غزه، به ذهن ما رسید که یک تصویر از بازه زمانی که این جنایت اتفاق افتاد، ارائه دهیم. این ۴۷۱  فریم عکسی که در کنار ۱۵ عکس در ابعاد بزرگ روی دیوار این نمایشگاه رفته است، ترکیبی از ۴۷۱ روزی است که تا پایان سال ۱۴۰۳ از مقاومت ثبت شده است.

۱۵ عکس بزرگ در ابعاد ۱۰۰ در ۱۵۰، فریم‌های اصلی و مربوط به مقاطع مهمی است که این روزهای مقاومت را روایت می‌کند ‌و در مجموع ۴۶۸ فریم عکس روایت کننده مقاومت این روزهاست. درضمن بیشتر عکس‌های این نمایشگاه متعلق به عکاسان غزه است، چرا که برای سایرین امکان رفت و آمد وجود ندارد.

فریم اول این نمایشگاه، مربوط به آغاز عملیات  طوفان الاقصی در هفتم اکتبر است و همین طور که در عکس‌ها جلو می‌رویم اتفاقات و وقایع مهم در فریم‌های بزرگ به علاوه فریم‌های کوچک در اطراف آن به نمایش گذاشته شده و به صورت دسته‌بندی به موضوعات پرداخته می‌شود. در حال حاضر برخورد حماس با گروگان‌های رژیم صهیونیستی که جهان را شوکه کرد، آخرین فریم آن است. البته این نمایشگاه تا پایان سال گذشته آماده شده، اما قرار است تا پایان زمان برگزاری آن، عکس‌هایی به این نمایشگاه اضافه شود چرا که دوباره جنگ آغاز شده، اتفاقات عجیبی روزهای اخیر اتفاق افتاده که حیرت‌آور است و حتما آن فریم‌ها هم به این نمایشگاه اضافه خواهد شد.

هنر مقاومت بر در و دیوار محله‌های کاراکاس

چندی پیش در آستانه روز قدس، به همت رایزنی فرهنگی ایران در ونزوئلا، رویداد «نقوش مقاومت» در موزه ملی هنر کاراکاس، پایتخت جمهوری بولیواری ونزوئلا برگزار شد. رویدادی که در محله‌های مختلف این شهر، آثار هنری هنرمندانی از ایران و آمریکای لاتین را به نمایش گذاشت. در کنار آن هم، کارگاه‌های تخصصی هنری به تدریس اساتید ایرانی برای اهالی ونزوئلا تدارک دیده شده بود. 

۹ فیلم کوتاه با موضوع غزه و مظلومیت مردم فلسطین که از کارهای مرکز فیلم جوان سازمان سینمایی سوره بود و فیلم‌سازان جوان کشور در شهرستان‌های مختلف آن‌ها را ساخته بودند، در این محله‌ها به نمایش درآمدند و جمع بزرگی از مردم انسان‌دوست این شهر را برای تماشای این آثار، گردهم آوردند.

«سکوتی برای کودکان»، «آغوش»، «آنتراکت»، «آوای ابرها»، «پیش از بهشت»، «خانه»، «قایم‌موشک» و «نقاشی» فیلم کوتاه‌هایی بودند که در رویداد «نقوش مقاومت» به نمایش درآمدند.

این رویداد به مدت یک هفته تا روز قدس ادامه یافت و بعد در یک تجمع بزرگ، همه جوانان اهل کاراکاس که دلشان برای مردم فلسطین می‌تپید دوباره مظلومیت کودکان و زنان غزه را فریاد زده و به جهان یادآور شدند که در گوشه‌ای از این زمین خاکی، هرروز کرور کرور جوان، نوجوان، زن و کودک جان خودشان را از دست می‌دهند فقط به جرم اینکه خواستند در خانه‌های خودشان و در سرزمین آبا و اجدادی‌شان بمانند و زندگی کنند. زنان و کودکانی که اگر هنوز نامشان جزو شهدای غزه ثبت نشده، روحشان ولی مرده است؛ در همه آن لحظه‌هایی که عزیزانشان را پرپرشده دیده‌اند و تنشان از صدای موشک‌ها به رعشه افتاده هزاران هزاربار مرده‌اند ولی هنوز جسمشان نفس می‌کشد و برای بازپس گرفتن حقوق اولیه انسانی‌شان مقاومت می‌کند. مقاومت روز پیروزی، تا روزی که خدا آن را «قریب» وعده داده است.