جشن «امت احمد»؛ صدای وحدت و همبستگی از سنندج تا سراسر ایران

به گزارش روابط عمومی سازمان تبلیغات اسلامی، سه سال پیش در سنندج جشنی آغاز شد که امروز دامنه‌اش به استان‌های مختلف کشور رسیده است. جشنی که نه تنها رنگ و بوی شادی دارد، بلکه پیام‌آور همبستگی و وحدت ملی در شرایط منطقه‌ای حساس است؛ روزهایی که بار دیگر تجربه مقاومت و ایستادگی، طنین تازه‌ای در زندگی مردم ایران پیدا کرده است. در این باره با محیا اسناوندی، مجری، گوینده و بازیگر گفت‌وگو کرده‌ایم.

فتح و پیروزی در پرتو اتحاد

اسناوندی با اشاره به فضای این روزهای کشور گفت:«سوره فتح، سوره این روزهای مردم کشور ما و جبهه حق است. امیدوارم همیشه بتوانیم حس و حال پیروزی و فتح را تجربه کنیم. اگر اتحاد وجود داشته باشد، این اتفاق حتماً خواهد افتاد. بیانات رهبر معظم انقلاب در مراسم شهادت امام رضا (ع) درباره اتحاد مقدس نباید برای ما صرفاً یک شعار باشد؛ باید با شعور زندگی‌اش کنیم، آن را به متن زندگی بیاوریم، روی نفس خودمان بنشانیم و در تربیت فرزندان، در کار و تعامل با همکاران و در هر جبهه‌ای از زندگی، با این نگاه پیش برویم. اینها نکاتی است که باید به شدت به آن پایبند باشیم و دست‌کم نگیریم.»

وی با تأکید بر اهمیت گسترده شدن جشن «امت احمد» افزود:«جشن امت احمد سه سال پیش در سنندج شروع شد و حالا امسال در استان‌های بیشتری برگزار می‌شود. آرزو می‌کنم سال آینده در همه جای ایران شاهد برگزاری آن باشیم تا اتحاد در جای‌جای کشور خود را نشان دهد. تاریخ ما نشان داده هر زمان که دست به دست هم دادیم و یکی شدیم، صدای یکدلی‌مان همه دنیا را پر کرده و جهانیان از این صدا کر شده‌اند.» 

این مجری درباره تجربه اخیر مردم در جنگ ۱۲ روزه گفت:«این تجربه جذابی بود؛ بزرگ‌ترهای ما آن را در دوران هشت سال دفاع مقدس داشتند، ما ۱۲ روز زندگی‌اش کردیم. اما همین ۱۲ روز توانست ما را به خاطرات مشترک با گذشته پیوند بزند. مردم شهر تهران به روستاها و شهرستان‌ها رفتند، با روی خوش از آن‌ها استقبال شد و یکدلی خودشان را نشان دادند. این نخستین قدمی بود که برداشته شد، هرچند همه ایران در معرض تهاجم روحی و روانی قرار گرفت.»

او با ذکر نمونه‌ای ساده ادامه داد:«شاید پیش‌پاافتاده به نظر برسد، اما در همان روزها صاحب‌خانه‌هایی بودند که به مستأجرانشان گفتند این ماه پرداخت نکنید و از این به بعد با یک ماه تأخیر اجاره پرداخت شود. اتحاد از همین موارد جزئی و کوچک شروع می‌شود. این زنجیره به تدریج بزرگ و بزرگ‌تر شده و تبدیل به نخ تسبیحی می‌شود که ما همه چون دانه‌های تسبیح کنار هم قرار بگیریم و تعریف تازه‌ای از همبستگی و کنار هم بودن ارائه دهیم.»

شرط اصلی؛ حضور همه‌جانبه

اسناوندی با تأکید بر ضرورت بی‌طرفی‌های مذهبی و سیاسی در چنین برنامه‌هایی گفت:«قطعاً اگر جهت‌گیری مذهبی و سیاسی وجود نداشته باشد، یعنی شیعه و سنی با هر دیدگاه سیاسی و فرهنگی بتوانند در این جشن حاضر شوند، این جشن از همه جشن‌ها و مراسمات دیگر که با این هدف پیش می‌روند، جلو می‌افتد.»

او با اشاره به نمونه‌های مشابه ادامه داد:«ما تجربه جشن‌های جمعی زیاد داریم، ولی گاهی همه‌گیر نیستند. یعنی یادمان می‌رود باید همه سلیقه‌ها را دخیل کنیم و حواسمان به همه سن‌وسال‌ها باشد. اگر این اتفاق بیفتد، خانواده‌ها با هم می‌توانند شرکت کنند، بچه‌های دانشجو با هم می‌توانند شرکت کنند و نوجوان‌ها نیز حضور پیدا می‌کنند. همین جمع چندنسلی و متنوع است که می‌تواند روح تازه‌ای به جامعه بدمد.»

شناخت نسل جوان؛ نیاز جشن‌های امروز

یکی از مهم‌ترین پرسش‌ها درباره جشن‌هایی مانند «امت احمد» تأثیر آن‌ها بر نسل نوجوان و جوان است. نسلی که اگر به درستی شناخته و همراهی شود، می‌تواند بزرگ‌ترین پشتوانه پویایی کشور باشد. اسناوندی دراینباره بیان کرد:«اگر ما نوجوانان را دریابیم، گام بزرگی در جهت زنده و پویا نگه داشتن کشور برداشته‌ایم. ضروری است که برای برگزاری این گونه گردهمایی‌ها و جشن‌ها، مشاورانی حضور داشته باشند که شناخت کافی از روحیات، دغدغه‌ها و به اصطلاح امروزین، ترندهای نوجوانان داشته باشند. همسویی با آنان و پرهیز از غفلت نسبت به فضای مجازی، از ملزومات موفقیت در این عرصه است.»

وی ادامه داد:« نباید شرایط به گونه‌ای باشد که نوجوانان احساس کنند در جشنی متعلق به دهه شصت حضور یافته‌اند. بلکه باید این درک در آنان ایجاد شود که در روزگار حاضر و در جشنی برای اتحاد کشورشان شرکت می‌کنند. رعایت مؤلفه‌های روزآمد و متناسب با نیازها و علایق نسل جوان ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است تا نوجوانان با رغبت حضور یابند، مشارکت کنند و از این حضور تأثیر بپذیرند. آنچه ما به دنبال آن هستیم، اثرگذاری واقعی چنین جشن‌هایی است و نه صرفاً جنبه نمادین آن‌ها.»

ضرورت پوشش فراگیر در رسانه ملی

به گفته اسناوندی، جشن‌هایی مانند «امت احمد» زمانی می‌توانند پیام خود را به شکلی فراگیر منتقل کنند که رسانه‌ها، به‌ویژه تلویزیون، در بازتاب آن نقشی جدی ایفا کنند.او گفت: «تلویزیون به همان اندازه نقش دارد که تمامی رسانه‌ها، بلکه چه بسا فراتر. آنچه در این زمینه ضرورت دارد، پوششی همه‌جانبه است؛ پوششی که شامل اقشار و گروه‌های گوناگون جامعه باشد: از شیعه و سنی، از جوان و نوجوان، از سالخورده و میانسال، از زن و مرد و از همه شهرها. تنها در سایه چنین بازتابی است که پیام این‌گونه جشن‌ها می‌تواند در گستره ملی طنین‌انداز شده و به تقویت وحدت و همبستگی بیانجامد.»

جشن‌ها؛ آغاز یک مسیر، نه نقطه پایان

پرسش این است که آیا برگزاری جشن‌هایی مانند «امت احمد» به‌ تنهایی می‌تواند برای ایجاد روحیه جمعی کافی باشد یا نیازمند پشتوانه‌های دیگری است. اسناوندی در پاسخ به این پرسش بر ضرورت نگاه جامع‌تر به این موضوع تأکید کرد: «قطعاً برگزاری چنین جشن‌هایی به تنهایی کافی نیست، اما می‌تواند اثرگذار باشد. برای دستیابی به این اثرگذاری، ضروری است که برگزارکنندگان نسبت به سلایق و تنوع جامعه غافل نباشند. جشن‌ها باید به‌ روز باشند، بتوانند جوانان و نوجوانان را جذب کنند و پیام خود را با زبانی متناسب با هر نسل منتقل نمایند تا درک متقابل میان گروه‌های مختلف شکل گیرد. امیدوارم این امر محقق شود.»

وی با اشاره به تجربه برگزاری جشن غدیر افزود:«در جشن غدیر تجربه موفقی کسب شد که می‌توان از آن بهره گرفت. همچنین ضروری است از مشارکت افراد با گرایش‌های سیاسی و فرهنگی مختلف بهره‌مند شد تا جشن محدود و خودمانی نباشد. باید فضایی ایجاد شود که افراد با هر نوع ظاهر، پوشش و اعتقادی امکان حضور داشته باشند، چرا که بیش از هر چیز به اتحاد نیازمندیم؛ اتحادی که همواره رمز پیروزی بوده است.» 

منبع: روزنامه صبا