نوجوانان؛ پرچمداران اصلی مسجد

به گزارش روابط عمومی سازمان تبلیغات اسلامی، در روزگاری که از بین بردن فاصله میان نوجوان و مسجد یکی از دغدغه‌های مهم نهادهای فرهنگی و دینی است در یکی از محله های شهرکرد، مسجدی هست که هر صبح با صدای اذان نوجوانان درهایش گشوده می‌شود و تا شب، پر از شور و نشاط است. حجت‌الاسلام «محمدرضا عرفان‌نژاد»، امام محله مسجد حضرت زینب (س) در محله میرآباد غربی شهرکرد است که با نگاهی متفاوت و قلبی سرشار از ایمان و خلاقیت، مسجد را از یک بنای عبادی به مدرسه زندگی برای نسل جدید تبدیل کرده است.

عرفان‌نژاد از دسته روحانیانی است که به‌ جای گلایه از فاصله نسل جدید با دین، دست به کار شده و با مهارت، منطق و محبت، راهی تازه برای پیوند دل‌های نوجوانان با مسجد گشوده است. او که سال‌هاست در محله میرآباد غربی شهرکرد ساکن است، اکنون امام محله مسجد حضرت زینب (س) است؛ مسجدی که حالا بیش از چهل نوجوان، پای ثابت برنامه‌هایش هستند.

او باور دارد که اگر مسجد به معنای واقعی فعال شود، هیچ نسل و قشری از آن جدا نخواهد ماند. او می‌گوید: «برخلاف تصور خیلی‌ها، نوجوانان نه دین‌ گریزند و نه بی‌اعتقاد. فقط باید به آن‌ها میدان بدهیم، به حرف‌شان گوش کنیم و با محبت و منطق با آن‌ها حرف بزنیم. اگر نوجوان احساس کند در مسجد دیده و پذیرفته می‌شود، خودش به مسجد دل می‌بندد.»

از نخستین روزهایی که مسئولیت این مسجد را پذیرفت، تصمیم گرفت نگاه سنتی به برنامه‌های مسجد را تغییر دهد. او هیات امنا را قانع کرد که مسجد باید بیش از هر چیز، محل حضور نوجوانان باشد. از همان زمان، بسیاری از کارها به خودِ نوجوانان سپرده شد؛ از کلیدداری و نظافت مسجد گرفته تا برگزاری هیات، مکبری، تلاوت قرآن و حتی طراحی برنامه‌ها.

می‌گوید: «در آغاز، بعضی نگران بودند که نکند کار از دست نوجوانان برنیاید، اما امروز همه آن‌ها به توانایی‌شان ایمان آورده‌اند. نمازهای جماعت صبح مسجد با حضور همین بچه‌ها برپا می‌شود. وقتی می‌بینم نوجوانی با شوق، پیش از اذان صبح به مسجد می‌آید، مطمئن می‌شوم که راه را درست رفته‌ایم.»

برنامه‌های هفتگی 
عرفان‌نژاد مسجد را به مرکز نشاط و تجربه‌های تازه تبدیل کرده است. برنامه‌های روزانه‌ای برای نوجوانان تدارک دیده است. شنبه‌ها پیاده‌روی خانوادگی تا یادمان شهدای گمنام، یکشنبه‌ها فوتبال، دوشنبه‌ها حضور در هیات‌های دیگر محله، سه‌شنبه‌ها هیات خود مسجد با نذری خانم‌های محل، چهارشنبه‌ها محفل تلاوت قرآن و پنج‌شنبه‌ها استخر. این تنوع باعث شده مسجد برای نوجوانان فقط جای عبادت نباشد، بلکه محلی برای دوستی، یادگیری و زندگی باشد.

در کنار این برنامه‌ها، جلسات تفسیر کوتاه قرآن، شرح نهج‌البلاغه، اردوهای زیارتی و تفریحی، کلاس‌های زبان، مسابقه کتاب‌خوانی و پخش فیلم هم برگزار می‌شود. نوجوانان بر اساس میزان مشارکتشان امتیاز می‌گیرند و جوایزی دریافت می‌کنند. عرفان‌نژاد می‌گوید: «این امتیازها باعث شده بچه‌ها با انگیزه بیشتری در فعالیت‌ها شرکت کنند. ما حتی برای حفظ شعر و مطالعه کتاب هم امتیاز می‌دهیم.»

او به تحصیل نوجوانان نیز توجه ویژه دارد و تأکید می‌کند که حضور در مسجد نباید مانع درس خواندنشان شود: «همیشه گفته‌ام که نوجوان مسجدی باید نخبه باشد. اگر معدلش پایین است، جایش در مسجد ما نیست. مسجد باید محل تربیت مؤمنان دانا باشد. بچه‌ها یاد گرفته‌اند که کمک‌درسی برای هم‌کلاسی‌های ضعیف‌تر باشند تا آن‌ها را هم به جمع مسجد بیاورند.»

در نگاه او، کار فرهنگی بدون همکاری خانواده‌ها ممکن نیست. عرفان‌نژاد با صراحت می‌گوید: «پدر و مادرها رکن اصلی هستند. بیشتر خانواده‌های محله از تغییر فرزندانشان خوشحالند. وقتی می‌بینند بچه‌شان مسئولیت‌پذیرتر و آرام‌تر شده، خودش می‌شود مبلغ مسجد.»

او از فضای مجازی هم غافل نیست اما کنترل آن را ضروری می‌داند: «با همکاری خانواده‌ها، استفاده از گوشی برای بچه‌های مسجدی محدود شده. نمی‌گوییم حذف، اما مدیریت ‌شده. چون استفاده بی‌رویه از فضای مجازی برای این سن آسیب‌زاست. در عوض، فعالیت‌های واقعی و جمعی مسجد را برایشان پررنگ کرده‌ایم.»

در پایان گفت‌وگو، وقتی از او درباره خستگی این حجم کار میان حوزه، دانشگاه و مسجد می‌پرسی، فقط لبخند می‌زند و می‌گوید:«برای مسجد خسته نمی‌شوم. هر بار که می‌بینم نوجوانی با دل خودش به مسجد می‌آید، انگار خدا دارد لبخند می‌زند. این یعنی تلاش‌مان بی‌ثمر نبوده.»
در مسجد حضرت زینب (س) میرآباد غربی، دیوارها هنوز بوی دعا و صدای خنده می‌دهند. جایی که نوجوانان نه تنها نماز می‌خوانند، بلکه مسئولیت می‌پذیرند، یاد می‌گیرند و رشد می‌کنند.