تسبيح موجودات كه در آيات قرآن و روايات مطرح شده به چه معنا است؟
تسبيح در لغت به معنى تنزيه از نقايص است. در حقیقت هر گاه موجودى را از نقايص و عيوب، تنزيه و تقديس کنیم آن را تسبيح گفتهايم.درباره تسبیح موجودات چند نظریه وجود دارد.
نخست: مقصود از تسبيح همان خضوع تكوينى هر موجودى در برابر فرمان و اراده الهى است و سراسر هستى در برابر اراده و مشيّت خداوند خاضع بوده و در پذيرش وجود و پيروى از قوانينى كه خداوند براى آنها تعيين کرده مطيع و تسليم هستند.
دوم: مراد از تسبيح موجودات اين است كه نظم و نظام شگفتانگيز هر موجودى با رمز و اتقانى كه در ساختمان آنها به كار رفته ، شاهد و گواه بر قدرت بى نهايت، عقل، شعور و حكمت بى پايان سازنده او است سازمان دقيق اسرار پيچيده هر موجودى همان طور كه بر وجود صانع خود گواهى مىدهد به زبان تكوينى گواهى مىدهد كه خالق آن دانا و توانا است و از هر نوع عجز و جهل مبرا و منزه است.بنابراين بايد قبول كرد كه ساختمان و نظم اين عالم هستى نشان می دهد که خالق آن از هر گونه نقص و عيبى مبرا است.
سوم: اين نظريّه مربوط به فيلسوف گرامى اسلام مرحومصدرالمتألّهين است. ایشان معتقد بودند تمام موجودات جهان از روى علم و شعور و درك و آگاهى به حمد و ثنا و تسبيح و تنزيه خداوند بزرگ مشغولند و هر موجودى در هر پايهاى از وجود و هستی به همان اندازه به خالق و آفريدگار خود علم و آگاهى دارد و او را از اين طريق حمد و ثنا مىگويد و از نقايص و عيوب تنزيه مىكند.
