شب سوم

« -زینب کو، محمد جان؟ اولین جمله ای که با دیدن دست‌های خالی‌اش گفتم، همین بود. +مگه قرار نبود با شما بیاد مسجد؟. نگاه متعجب و لرزانش، ته دلم را چنان خالی کرد که از ترس، دستانم خیس عرق شد...»