مشهد اولی

«...- ته کوچمون یادته؟ اون خونه پر درخته که همیشه دوسش داشتی!... می نویسم: دلم آب شد که! آره یادمه، اینجا چیکار می کنی؟ می نویسه: کجا؟ تو خونمون منظورته؟...»