به گزارش پایگاه خبری نهضت، سالورکه ورودی بهمن ۱۳۷۴ دانشگاه سوره است، با اشاره به اینکه زمانی که من وارد این دانشگاه شدم، دانشگاه سوره در مقایسه با بقیه دانشکده‌های هنر خیلی معروف نبود، ادامه می‌دهد: « آن سال‌ها اغلب دانش آموزان به اصطلاح درس خوان، این دانشگاه را انتخاب نمی‌کردند یا لااقل جزو انتخاب‌های اولشان نبود.
اغلب کسانی که همکلاس و همدوره ما در این دانشگاه بودند کسانی بودند که به صوررت تجربی کار کرده بودند؛ مثلاً در سینمای جوان فیلم کوتاه ساخته، یا تئاتر کار کرده یا عکاسی می‌کردند. همه این‌ها دست به دست هم می‌داد که فضای دانشگاه سوره فضای جذابی شود».
این فیلمنامه‌نویس از حال و هوای آن روز‌های دانشگاه سوره این‌طور تعریف می‌کند: «آن روز‌ها وقتی وارد دانشگاه سوره می‌شدی گوشه و کنارش بچه‌هایی را می‌دیدی که دور هم جمع شده و مشغول گفت‌وگو بودند. یک گروه در مورد فیلم صحبت می‌کردند، یک عده در باره نمایشنامه یا نمایشگاه عکس.... آن زمان فضای خوب دانشگاه مدیون تفکر بچه‌های دانشجو و مدیون تلاش بچه‌های زجر کشیده شهرستانی بود.
فضای رقابتی و رفاقتی که ابداً حسادتی بین بچه‌ها نبود. استادان خوبی هم در این دانشگاه تدریس می‌کردند از جمله مرحوم استاد «بابک بیات» یا استاد «هوشنگ مرادی کرمانی» که شاگردی این استادان غنیمت و گنجینه بزرگی بود. در این میان مدیرگروه‌های خوبی هم داشتیم که تمام تلاششان را برای بهتر شدن فضای دانشگاه می‌کردند. از جمله سرکار خانم شهبازی که در آن فضا موفق بود».
