به گزارش روابط عمومی سازمان تبلیغات اسلامی، سرهنگی در ابتدای نشست ضمن ابراز خرسندی از برگزاری نمایشگاه گفت: نمایشگاه محل تظاهر است یعنی حتی اگر وسط نمایشگاه روی صندلی رفتید و بلند داد زدید این کتاب‌ها را خریده‌ام ایرادی ندارد و شیرین است. نمایشگاه بازار فکری و فرهنگی است. البته طبیعی است که وقفه دو ساله در برگزاری نمایشگاه به این بازار شوک وارد کرده است، اما با توجه به جمعیت معتقدم بازار سرپاست. ضمن این که در نمایشگاه مجازی هم فروش داریم. البته این موضع را انکار نمی‌کنم که با توجه به وضعیت اقتصادی ممکن است خرید کتاب و حضور در نمایشگاه جزو اولویت‌های خانواده‌ها نباشد.
سرهنگی درباره وضعیت فعلی ادبیات مقاومت و افزایش تولیدات این حوزه تصریح کرد: بعد از گذشت ۴۰ سال از دفاع مقدس، تازه در این حوزه پا گرفته‌ایم. تا کنون اتفاق خیلی خاصی در این بخش صورت نگرفته و کتاب‌هایی که در دفتر ادبیات مقاومت منتشر می‌شود، نوعی مقدمه است. نویسندگان ادبیات مقاومت باید تربیت ومعرفی شوند تا ظرفیت‌های جنگ دفاعی که ظرفیتی بی پایان است به دنیا شناسانده شود. ذات جنگ‌های دفاعی مردمی است، چون این مردم عادی هستند که در این مواقع وسط میدان قرار می‌گیرند و از آنچه که دوست دارند، دفاع می‌کنند. فکر می‌کنم ادبیات مقاومت رشد بسیار خوبی داشته است. در حال حاضر افرادی هستند که شغلشان نویسندگی جنگ است. شغلی که توأم با شوق است که اگر این شوق نباشد، سخت به نتیجه می‌رسد. بدانید که جنگ‌های دفاعی همانطور که سربازانش و فرماندهانش را پیدا می‌کند، نویسندگانش را نیز پیدا می‌کند. امروز لازم است ردپایی از خود به جا بگذاریم. باید محصول خوب به دست مردم بدهیم تا تاریخ مصرف نداشته باشد. یکی از این کار‌های خوب نوشتن رمان است. چون رمان نزدیک‌ترین گونه ادبی به زندگیست. اگر بتوانیم از خاطره‌گویی یک پله صعود کنیم و به رمان برسیم مخاطب بیشتری جذب خواهد شد.
مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت به اهمیت نقش زنان در ادبیات مقاومت اشاره کرد و ادامه داد: اگر مرد‌ها در خطوط مقدم در حال مقاومت هستند، مقاومت آن‌ها مستلزم استقامت زنان در پشت جنگ است. تصور کنید زنی که تمام مرد‌های زندگی‌اش همسرش، پدرش، برادرش و پسرش در جنگ هستند، چه فشاری را تحمل می‌کند. به همین دلیل امروز بسیاری از نویسندگان به سراغ زنان می‌روند. به ویژه زنانی که در روستا‌ها زندگی می‌کنند. برای مثال خانمی را می‌شناسم که در یکی از روستا‌های کردستان شش تن از برادرانش را در جنگ دفاع مقدس از دست داده است.
نویسنده کتاب روشنایی خاطره‌ها با بیان این مطلب که ادبیات مقاومت قیمت تمام‌شده جنگ است افزود: زمانی که قیمت تمام‌شده جنگ برای ما مشخص نشود، نمی‌دانیم که چطور باید با مملکتمان مواجه شویم. نه سیاسیون می‌توانند این قیمت را برای ما مشخص کنند و نه نظامیان. ادبیات مقاومت متعلق به مردم است. این ادبیات باید هدفمند باشد و به طرف راویانی برود که تاثیر جدی در جنگ‌ها داشتند و زیبا صحبت می‌کنند تا کار زیبا تدوین شود. ما بهترین بچه‌ها را در دفاع مقدس از دست دادیم و بنابراین باید بهترین کار‌ها را برای شناخت آن‌ها انجام دهیم.
او با گریزی به ادبیات مقاومت در کشور‌های دیگر خاطر نشان کرد: در همه دنیا کشور‌هایی که جنگی را پشت سر گذاشته‌اند، ادبیات جنگ کشورشان را شکل می‌دهند و آن را جزو دارایی خود می‌دانند تا هر نسلی که می‌آید چیزی به آن اضافه کند و آیندگان بر اساس آن رمان بنویسند. دنیا برای ادبیات مقاومت احترام قائل است، چون هر کشوری این ادبیات را به قیمت از دست دادن جوانانش به دست می‌آورد. در آلمان دو سال بعد از پایان جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۷ گروهی از نویسندگان به نام گروه ۴۷ تشکیل شد تا زمینه نوشتن خاطرات سربازان را مهیا کند. این گروه تا همین امروز به فعالیت خود ادامه می‌دهد. سربازانی که خاطراتشان به کتاب تبدیل شد ثروت سرشاری به دست آوردند و کتاب‌هایشان در جشنواره‌های معتبر بین‌المللی جایزه گرفت. مدتی قبل هم سفری به روسیه داشتم. در روسیه اتحادیه نویسندگان تشکیل شده که آن‌ها هم خاطرات جنگ را می‌نویسند. یکی از فرمانده‌های روسی معقتد بود روسیه بدون ادبیات جنگ فقط یک خاک پهناور است. این یعنی اینکه ادبیات مقاومت جزو هویت آن‌ها شده است. مردم یک کشور باید بدانند هم وطنانشان در سال‌های جنگ چه افتخاراتی داشته‌اند. باید به این نکته را گوش‌زد کنم که هر جنگ دو دستور زبان دارد. یکی دستور زبان تبلیغی و حماسی و دیگری دستور زبان عصر جنگ. در دستور زبان تبلیغی باید مردم را برای مواجهه با جنگ و پذیرش محدودیت‌ها و تحمل کمبود‌ها آماده کرد. اما دستور زبان عصر جنگ پس از پایان جنگ آغاز می‌شود که همان دستور زبان تعقلی است. متاسفانه هنوز دستور زبان تبلیغی وجود دارد به طوری که نظام رسانه‌ای بر روی آن بنا شده است. حتی این دستور زبان تبلیغی در جزی‌ترین ارکان مثلا در تبلیغات دستمال کاغذی وجود دارد. به همین دلیل است که امثال ما این گونه تبلیغات و برنامه‌ها را نمی‌پسندیم.
