یک میلیون گل، به احترام یک شهید

در خنكای روزی پاييزی، هوای تهران معطر از یک میلیون گل بهاری شد؛ مردم از گوشه و کنار این شهر بزرگ به میدان فلسطین آمدند تا با دلی سرشار از غم، به یکی از بزرگ‌ترین فرماندهان جبهه مقاومت، ادای احترام کنند. شهادت سید حسن نصرالله، رهبر حزب‌الله لبنان، نه‌تنها مردم ایران بلکه تمامی عاشقان مقاومت در جهان را در سوگ فرو برد. میدان فلسطین که از دیرباز به‌عنوان قلب تپنده نمادهای مقاومت در تهران شناخته می‌شود، با سیل عظیم مردم مواجه شد که گل‌های سفید و سرخ را به یاد این شهید بزرگ برسطح ميدان و خيابان فلسطين می‌گذاشتند و اين تقدیم گل، صحنه‌ای بی‌سابقه برای بیان عشق و ارادت به شهدا را رقم زد. این مراسم با اهدای یک میلیون گل در اطراف میدان، یادآور ارتباط عمیق مردم با مقاومت و جهاد بود؛ گویی هر گل، قطره‌ای اشک، نوری از ایمان و باور به پیروزی نهایی بود. 
اما این گلباران عظیم و بی‌سابقه واکنش‌های خصمانه‌ای را نیز به همراه داشت. جریان‌های یهودی این اقدام را نشانه‌ آشکار حمایت مردمی از مقاومت و موضع‌گیری قاطع ایران در برابر رژیم صهیونیستی تفسیر کردند. این واکنش‌ها تا جایی پیش رفت که در برخی کانال‌های عبری تهدید حمله به این حرکت مردمی نیز مطرح شد؛ خشم دشمنان نشان داد که حتی چنین نمادهای صلح‌آمیز و عاشقانه‌ای مانند تقدیم گل به یک شهید، می‌تواند پیام قدرتمندی از مقاومت و ایستادگی را به جهان مخابره کند و چهره واقعی صهیونیسم را بیشتر از پیش آشکار سازد. 
 
شادی و غم در کنار هم؛ میدان فلسطین صحنه وعده‌ صادق 
میدان فلسطین اما تنها با لحظات غمگین شناخته نمی‌شود. این میدان، نماد شادی‌ها و پیروزی‌های مقاومت نیز بوده است. در روزهای وعده‌صادق 1 و 2، زمانی که پیروزی‌های حزب‌الله لبنان بر رژیم صهیونیستی به وقوع پیوست، این میدان پر از شادمانی شد. مردم تهران با تجمع نیمه شبانه و پخش شیرینی و شربت و برگزاری مراسم‌های جشن، پیروزی‌های مقاومت را جشن گرفتند و میدان فلسطین تا پاسی از شب همچنان پر از شور و حرارت بود؛ چراغ‌های میدان، شادی مردم را درخشان‌تر می‌کرد و صدای نماهنگ و شعارهای حماسی، فضای میدان را پر می‌کرد. این لحظات نشان داد که میدان فلسطین نه‌تنها محلی برای سوگواری و ابراز همدردی، بلکه مظهر امید، پیروزی و جشن‌های مقاومت نیز است. 
 
آیین‌های ماندگار در میدان فلسطین 
مراسم‌های آیینی و مناسک مذهبی نیز بخشی از هویت میدان فلسطین هستند. یکی از پرآوازه‌ترین این مراسم‌ها، پویش «ماه فلسطین» است که هر ساله با افطاری دادن بیش از یک و نیم میلیون غذای گرم در ماه رمضان اجرا می‌شود. این پویش مردمی، علاوه بر تقویت همبستگی و همدلی، پیام حمایت از فلسطین و مقاومت را به سراسر جهان مخابره می‌کند. آرایش شهری این میدان با عکس‌های شهدا و نمادهای مقاومت در ماه رمضان نیز نشانگر پایبندی مردم به آرمان فلسطین است. 
علاوه بر این، یکی از برجسته‌ترین حرکت‌های اخیر، تجمع مردمی «اصحاب طوفان» بود که با هدف تکریم خانواده‌های شهدای فلسطینی برگزار شد. در این مراسم، با گلباران از مهمانان سرزمین زیتون استقبال شد و میدان فلسطین بار دیگر به نمادی از عشق و ارادت به مردم مظلوم فلسطین تبدیل گردید.  
از سوی دیگر، دیوارنگاره‌های میدان فلسطین که همواره با تمرکز بر مسائلی چون فلسطین، مقاومت و مبارزه با ظلم طراحی شده‌اند، واکنش‌های تند و گسترده‌ای را از سوی مقامات صهیونیستی و غربی به دنبال داشته است. صهیونیست‌ها و دولت‌های غربی این آثار هنری را نمادی آشکار از جهت‌گیری ایران در سیاست‌های منطقه‌ای می‌دانند و آن را جلوه‌ای از حمایت رسمی جمهوری اسلامی از محور مقاومت و ایستادگی در برابر رژیم صهیونیستی تلقی می‌کنند. 
در آبان ۱۴۰۲ نیز میدان فلسطین شاهد یکی از تأثیرگذارترین رویدادهای خود بود؛ صحنه‌ای دلخراش و نمادین که به‌عنوان سمفونی غم‌انگیز کشته‌شدگان غزه در ذهن‌ها باقی ماند. خیابان‌های منتهی به میدان فلسطین مسدود شده بود و سطح میدان با پیکرهای نمادین کودکانی کفن‌پوش، یادآور مظلومیت کودکان غزه بودند. 
همه این مراسم‌ها و آیین‌ها نشان می‌دهند که میدان فلسطین دیگر فقط یک میدان نیست؛ اینجا محلی است که خاطره مقاومت در آن زنده است و هر مراسم، هر دیوارنگاره، و هر حرکت جمعی، تجسم یک پیام جهانی است: همبستگی با فلسطین و مقاومت اسلامی در برابر هرگونه استبداد.