مقاومت؛ تنها راه رهایی از مکر دشمنان

به گزارش روابط عمومی سازمان تبلیغات اسلامی، پیام حجت‌الاسلام محمدرضا عابدینی، استاد اخلاق و عضو هیات امنای سازمان دارالقرآن الکریم پیرامون مکر دشمنان در خلع سلاح مقاومت غزه، لبنان و عراق در پیامی نوشت؛

بسم الله الرحمن الرحیم 
سلام علیکم و رحمة الله 
﴿وَ لَنْ تَرْضى‏ عَنْكَ الْيَهُودُ وَ لاَ النَّصارى‏ حَتَّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدى‏ وَ لَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْواءَهُمْ بَعْدَ الَّذي جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ ما لَكَ مِنَ اللّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لا نَصيرٍ﴾

در پی جریانات اخیر و فشارهایی که از سوی دولت‌های کفر بر مؤمنان وارد شده، می‌توان این نگاه را از قرآن کریم برداشت کرد که هرچه حرکت حرکت استکمالیِ مقاومت به اوج و شدت بیشتری برسد، قطعا باید انتظار داشت که دشمنان این مقاومت، از کفار و مشرکین، با تمام توان خود در برابر آن بایستند. ازاین‌رو، طبیعی است که با بهره‌گیری از همۀ امکانات خود، نقشه‌هایی برای متوقف ساختن رشد عالی مقاومت طراحی می‌کنند.

این آیه شریفه، تصریح می‌کند که یهود و نصارا هرگز به تبعیتی محدود در موضوعی خاص راضی نخواهند شد؛ به‌ گونه‌ای‌ که مثلاً مقاومت فقط سلاح خود را زمین بگذارد، بلکه خواسته‌های دشمن هیچ حدومرزی نمی‌شناسد. به‌ ویژه اینکه این تبعیت پس از آن باشد که به قدرت مقاوت پی برده باشیم و آشکار شده باشد که در کنار هم بودن مؤمنان و ایجاد حلقه‌های ربیّون تا چه اندازه توانایی و قدرت دارد؛ چنان‌که فرمود: ﴿بَعْدَ الَّذي جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ﴾. در صورت وجود این علم، خدای سبحان دیگر تبعیت از کفار را نمی‌پسندد و نصرت خود را از مؤمنان دور می‌کند. اگر قدرت مقاومت آشکار نشده بود شاید شرایط فرق می‌کرد، اما وقتی این قدرت آشکار شده است، دیگر خدای سبحان این تبعیت را نمی‌پسندد و نصرت و ولایت خود را برای مؤمنان حفظ نمی‌کند، مگر آنکه آنان به مقابلۀ خود با کفار ادامه دهند.

همچنین خداوند متعال می‌فرماید: ﴿يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إِنْ تُطيعُوا الَّذينَ كَفَرُوا يَرُدُّوكُمْ عَلى‏ أَعْقابِكُمْ فَتَنْقَلِبُوا خاسِرينَ﴾؛ اگر از کفار اطاعت کنید، آن‌ها  شما را در همان حدی که هستید برنمی‌تابند، بلکه می‌خواهند شما را به ضعیف‌ترین حالتی که پیش‌تر بودید، باز‌گردانند. این در حالی است که  انسان وقتی عزت و شوکت را چشیده است، وقتی به ذلت بازمی‌گردد، خسران عظیمی برای اوست و هیچ حدی از آن برای انسان قابل‌تحمل نیست. لذا خدای سبحان وعده می‌دهد که خدای سبحان مولای شماست و او بهترین نصرت‌کنندگان است، و اگر استقامت کنید، سست نشوید و نترسید، رعب‌ووحشت از شما را در دل کافران قرار می‌دهد: ﴿بَلِ اللَّهُ مَوْلاكُمْ وَ هُوَ خَيْرُ النَّاصِرينَ * سَنُلْقي‏ في‏ قُلُوبِ الَّذينَ كَفَرُوا الرُّعْبَ بِما أَشْرَكُوا بِاللَّهِ ما لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطاناً وَ مَأْواهُمُ النَّارُ وَ بِئْسَ مَثْوَى الظَّالِمينَ﴾.

اگر انسان با این نگاه قرآنی حرکت کند، درمی‌یابد که تسلیم شدن و عقب‌نشینی در هیچ مرتبه‌ای، برای کفار حدی ندارد که تنها به آن مرتبه راضی شوند و تبعیت از هوای یهود و نصارا انسان را به سقوط کامل می‌کشاند؛ از این‌رو باید مقاومت کنیم.

 خدای سبحان درباره آیات مربوط به ربیّون می‌فرماید که دو خط در کارند: 
- یا خط ربیّون و تجمع مؤمنان حول ولیِ الهی که قطعاً این نتیجه را به‌همراه دارد: ﴿ثَبِّتْ أَقْدامَنا وَ انْصُرْنا عَلَى الْقَوْمِ الْكافِرينَ﴾؛
- یا عقب‌نشینی و قبول تبعیت از کفار است که نتیجۀ آن نیز قطعاً چنین است: ﴿إِنْ تُطيعُوا الَّذينَ كَفَرُوا يَرُدُّوكُمْ عَلى‏ أَعْقابِكُمْ﴾.

این دو خط، دو مسیرِ بی‌نهایت‌اند و حدی برای آن‌ها متصور نیست: یکی در معیت با ولی الهی در کنار مؤمنان بودن و در حقیقت رسیدن به نصرت کامل؛ و دیگری تبعیت از کفار و بازگشت به ضعیف‌ترین حالت پیشین و دچار خسران شدن. این دو خط پایان‌ناپذیرند؛ نه خسرانِ در تبعیت از کفار حدی دارد و نه نصرت الهی در کمال حدی می‌پذیرد؛ بسته به این است که مؤمنان کدام‌ یک از این دو خط را بپذیرند.

ان‌شاءالله خدای سبحان همۀ ما در جبهۀ حزب‌الله لبنان، مقاومت غزه، مقاومت عراق و ایران و یمن و سوریه را کمک کند تا بتوانیم حلقه‌های ربیّون را بیش از گذشته و با محوریت ولی الهی شکل دهیم و نصرتِ بی‌حد خدای سبحان و همچنین ﴿بَلِ اللَّهُ مَوْلاكُمْ وَ هُوَ خَيْرُ النَّاصِرينَ» را برای خود محقق کنیم؛ ولی اگر تبعیت از اهوا و آرزوهای مشرکان و کفار را بپذیریم: «ما لَكَ مِنَ اللّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لا نَصيرٍ﴾.
والسلام علیکم و رحمة‌ الله و برکاته.