داستانی درباره کوری و هلاکت روحی

به گزارش روابط عمومی سازمان تبلیغات اسلامی، تاریک‌ترین ‌‌زندان روایتگر ظلمتی درونی است که عقل و اراده و قوای مدرکه انسانی را به بند می‌کشد و در گرداب هائل خویش روح و جسم آدمی را به هلاکت می‌رساند.

«شارل ماخ» کارمند بازنشسته‌ای است که در پی یک اتفاق به‌ ظاهر ساده در هنگام عبور از مقابل توده‌ای سنگ مرمر که کارگران با تیشه مشغول تراشیدن آن‌ها هستند، پریدن ذره‌ای کوچک از سنگ مرمر و اصابت آن به چشم وی به‌ تدریج سبب عفونت و کوری او می‌شود. کوری غیرمنظره شارل بستر مناسبی می‌شود تا پست‌ترین خصایص درونی وی یعنی سوءظن و حسد نسبت به همسر وفادارش، بروز یابد. در ادامه داستان این بدگمانی چنان رشد می‌کند که سایه ظلمانی خود را بر دل و جان و همه هستی شارل می‌اندازد و در نهایت استیصال، او را از پای درمی‌آورد.

ایوان اولبراخت از نویسندگان نام‌آشنای «چک» است. در ششم ژانویه سال 1882 تولد یافت. خانواده او که از کوه‌نشینان قدیم و اصیل چک بودند از گذشته‌های دور همواره در صف اول مبارزه علیه اشغالگری‌های آلمان در چکوسلواکی بودند. از این رو آثار وی غالباً مشحون از مضامین مبارزه با اشغالگران است. البته رمان حاضر در این میان یک استثناست، زیرا برخلاف دیگر آثار اولبراخت نگاهی درونی به آدمی دارد و به تحلیل روابط پیچیده روح انسان می‌پردازد.


این رمان توسط محمد قاضی ترجمه شد و انتشارات امیرکبیر آن را به چاپ رسانده است.