نظر پژوهشگران درباره نقش پنهان هیأتها در تحولات معاصر ایران؛
هیأت فقط مجلس روضه است یا یک نهاد تأثیرگذار اجتماعی؟
بنیاد دعبل خزاعی | ۸۸ سال زندگی، دههها خدمت؛
حشمتسادات تهرانی که سالهای عمر خود را وقف قرآن کرده است، درباره تاثیر جلسات فرهنگی و دینی گفت: اگر جلسات رنگ و بوی قرآن نداشته باشد، مردم جذب نمیشوند؛ به همین دلیل، تلاوت آیات قرآن، سوره فتح و ادعیهای مانند زیارت جامعه کبیره، همواره بخش ثابت جلسات بوده است.
به گزارش روابط عمومی سازمان تبلیغات اسلامی، نه نامشان تیتر میشود، نه تصویرشان روی پوسترها میآید. سالها در سکوت، کنار قرآن نشستهاند، کنار مردم ماندهاند و بیآنکه دیده شوند، ایمان را از نسلی به نسل دیگر سپردهاند. زنانی که اگر نبودند، بسیاری از چراغها در خانهها و محلهها خاموش میماند.
حشمتسادات تهرانی یکی از همان زنهاست؛ زنی از نسل مادربزرگهایی که دین را با صدا بلند نکردند، با عمل زندگی کردند.
او امروز، در ۸۸ سالگی، یکی از برگزیدگان چهارمین رویداد ملی «بانوان بهشت» است؛ اما روایت زندگیاش خیلی پیشتر از این تقدیرها آغاز میشود.
قرآن را از خانه یاد گرفتم
حشمتسادات تهرانی متولد سال ۱۳۱۶ است؛ تهرانی و بزرگشده بازار، محله قدیمی شهر، خودش را اینطور معرفی میکند: «مادرم زنی قرآنی بوده و نخستین آشناییام با قرآن، نه در کلاس و آموزش رسمی، بلکه در خانه و کنار مادر شکل گرفته است.همین انس خانوادگی با قرآن، مسیر زندگیام را از همان ابتدا روشن کرد.»
او تأکید میکند:« فعالیتهای فرهنگی و دینیام از حدود ۲۲ سالگی آغاز شده؛ با برگزاری جلسات خانگی قرآن.این جلسات فقط تلاوت نبود: قرآن، مسائل روز و گفتوگو درباره دغدغههای جامعه در کنار هم قرار میگرفت.»
با نزدیکشدن به روزهای انقلاب، همین جلسات رنگ و بوی دیگری میگیرد؛ اعلامیهها، پنهانکاریها و ترسی که با امید در هم آمیخته بود.
کوچ ناخواسته و شروع یک مأموریت تازه
حدود سه دهه پیش، ورشکستگی فرزند و فشارهای اقتصادی، او را ناچار به فروش خانه و ترک تهران میکند. حشمتسادات تهرانی میگوید این جابهجایی برایش ساده نبوده، اما همان کوچ، سرآغاز فصلی تازه از خدمت شد.
او به روستایی در حوالی دماوند میرود؛ جایی که بعدها «گلدشت» نام میگیرد و نزدیک به ۲۷ سال محل فعالیت فرهنگی و دینی او میشود.
قرآن را ساده گفت، مردم ماندند
او تأکید میکند که برای ارتباط با مردم، باید زبان را ساده کرد: «در جلساتم زنانی حضور داشتند که حتی تفاوت حروف ابتدایی را نمیدانستند، اما به مرور قرآنخوان شدند و نماز و روزهشان سامان گرفت.»
به گفته او، اگر جلسهها رنگ قرآن نداشته باشد، مردم جمع نمیشوند؛ برای همین، تلاوت آیات، سوره فتح و ادعیهای مانند جامعه کبیره همیشه بخش ثابت جلساتش بوده است.
فعالیتهای تهرانی به آموزش قرآن محدود نماند. او در کنار کار فرهنگی، به کمک معیشتی خانوادههای نیازمند، تهیه اقلام ضروری و رسیدگی به مشکلات روستا هم توجه دارد و این کمکها همیشه بیسر و صدا بوده و با نیت یاری به بیبضاعتها انجام شده است.
با وجود بیماری قلبی، او هنوز هم هفتهای یک روز جلسه قرآن دارد؛ جمعی کوچک اما ثابتقدم.
او تأکید میکند که انگیزهاش تغییر نکرده، فقط توان جسمی کمتر شده است.
فکر نمیکردم کسی یادم باشد
خبر انتخاب او بهعنوان یکی از برگزیدگان رویداد ملی «بانوان بهشت»، برایش غیرمنتظره بوده است.
او میگوید: «تصور میکردم سالهاست کسی از فعالیتهایم خبر ندارد، اما همین تقدیر، برایم نشانهای از دیدهشدن سالها خدمت خاموش است.»
به باور حشمتسادات تهرانی، برگزاری رویداد «بانوان بهشت» میتواند نقش مهمی در تقویت انگیزه بانوان فعال فرهنگی و دینی داشته باشد؛ بانوانی که بیهیاهو، ستونهای محلهها و خانوادهها بودهاند.
چهارمین رویداد ملی «بانوان بهشت» با حضور بانوان فعال در میدان خدمت به آستان اهلبیت(ع) و با هدف تجلیل از بانوان پیشکسوت امروز (اول دیماه) در سالن همایشهای مجموعه فرهنگی شهدای انقلاب اسلامی (سرچشمه) برگزار شد.
منبع: دفاعپرس
1404/10/03
به روز رسانی : 1404/10/03
T
T