فرماندهی که در عرصه فرهنگی خشابش پُر بود

به گزارش روابط عمومی سازمان تبلیغات اسلامی ، «استاد عباس براتی‌پور»، در سال ۱۳۲۲ در تهران متولد شد و در سال ۱۳۴۱ به استخدام نیروی هوایی درآمد. او از اواخر دوران تحصیل در دبیرستان به شعر و شاعری پرداخت. او پس از پیروزی انقلاب اسلامی به طور جدی به سرودن شعر مشغول شد و با شرکت در محافل ادبی، فعالیت خود را گسترش داد.

مجموعه شعر‌های «چشم بیمار»، «بر تربت خورشید»، «غم دلدار»، «زمزمه مستی»، «بهت نگاه»، «وعده دیدار»، «کتیبه شکیب»، «سینای سبز عشق»، «با شقایق‌ها برادر»، «عطش عشق»، «داغ تشنگی»، «سوار مشرقی»، «در ساحل علقمه»، «ماه در فرات»، «گزیده ادبیات معاصر ۲۴»، «زیتون و زخم» و «دل و دریا» از نوشته‌های استاد است.

استاد براتی پور در یکم ادیبهشت ۱۴۰۲ به دلیل ایست قلبی دار فانی را وداع گفت و بعد از آیین بدرقه در حوزه هنری در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.

آرزوي نشستن کنار حوض کوثر

محمد رضا سرشار، نویسنده و پژوهشگر و منتقد ادبی و گویندهٔ برنامهٔ رادیویی قصهٔ ظهر جمعه در مورد استاد براتی پور می‌گوید: «اهل هنر همیشه به خوبی آثار هنری خود نیستند و بیشتر از آرزوهایشان می‌گویند، اما هنرمندان کمی پیدا می‌شوند که قول و عملشان یکی باشد و استاد براتی پور از زمره هنرمندانی بودند که از آثارش جدا نبود. مثلا اگر برای اهل بیت شعر می‌گفتند برای این نبود که این نوع اشعار، مشتری بیشتری داشت و یا منطبق با نظام اسلامی بود بلکه به این دلیل بود که به این اشعار اعتماد قلبی داشتند. یادم می‌آید که اولین کتاب ایشان به نام «عطش انتظار» که مجموعه گرد آوری شده اشعار در مورد امام زمان (عج) بود در انتشاراتی کوچکی که ما در سال ۶۸ با کمک برخی از دوستان اهل قلم به نام جوانه تاسیس کردیم به چاپ رسید هرچند که نام این کتاب در هیچکدام از آثار او قید نشده است».

وی می‌افزاید: «آخرین دیدار من به اواخر پاییز سال گذشته بر می‌گردد که در منزل وی از طرف انجمن قلم ایران تحت عنوان آئین همدلی با ایشان دیداری داشتیم و استاد براتی پور در این دیدار گفتتند دلم می‌خواهد وقتی که از دنیا رفتم در کنار حوض کوثر، پای درس حضرت علی (ع) بنشینم و حضرت برای ما نهج البلاغه را تفسیرکنند».

به گردن ادبیات ما حق داشت

میلاد عرفان پور، مدیرمرکز موسیقی حوزه هنری نیز بر نقش آفرینی استاد براتی پور تاکید دارد و می‌گوید: «استاد براتی پور از جمله شاعران پیشکسوت انقلاب اسلامی بودند که درعرصه سرایش شعر، سرود و تصنیف‌های انقلابی و همچنین در عرصه فعالیت ادبی و حضور در جلسات مهم ادبی، بسیار نقش آفرین بودند. این درحالی است که ایشان در تربیت شاگردان نیز دست پُری داشتند واین مسیر نیز تا پایان عمر شریف شان ادامه داشت. ضمن اینکه همیشه حضور فعالی در محافل هنری به عنوان استاد و داور داشتند».

وی ادامه داد: گرامیداشت چنین استادی به نوعی گرامیداشتی در جهت پاسداری زبان فارسی و شاعران تلا ش گر حوزه ادبیات فارسی و انقلابی اسلامی است و موسپیدانی مثل استاد براتی پور، واقعا به گردن ادبیات ما حق دارند و معتقدم باید این حق به درستی پاس داشته شود».

بی‌حاشیه و قابل اتکاء

غلامعلی حداد عادل، رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی هم، استاد براتی پور را شاعری پیشکسوت، با سابقه انقلابی و سراینده اشعار فاخرعنوان کرد که توانسته با اشعارش از ارزش‌های الهی و انقلابی دفاع کند و شاگردان ممتازی را تحویل جامعه هنری بدهد».

وی، استاد براتی پور را هنرمندی بی حاشیه، قابل اتکاء و با اخلاق یاد کرد که جای او برای همیشه در عرصه شاعری کشور خالی خواهد بود.

مرد ميدان

محسن مومنی شریف، رئیس سابق حوزه هنری نیز استاد براتی پور را شخصیتی وارسته، شاگرد پرور و متدین یاد می‌کند و می‌گوید: «هیچگاه نشنیدم کسی از وی نامهربانی دیده باشد. او مرد میدان بود و اگر نیازی احساس می‌کرد بی محابا وارد میدان می‌شد و از کیان ادبیات انقلاب اسلامی دفاع می‌کرد».

فرمانده جبهه جنگ نرم

سرهنگ مهدی خادمیان از همکاران استاد براتی پور در نیروی هوایی هم که در آیین وداع استاد در حوزه هنری حضور داشت به کلام رهبری در مورد جنگ روایت‌ها اشاره می‌کند و می‌گوید: «مقام معظم رهبری بار‌ها اعلام کردند که امروز جنگ، جنگ روایت‌هاست و ما در حوزه جنگ روایت‌ها؛ سربازان آبدیده و زبده‌ای مثل استاد براتی پور کم داریم. ایشان از شاعران بزرگ جریان شعر انقلاب و شعر آیینی بودند که همزمان هم، نظامی بودند و هم آثار فاخری در حوزه انقلاب و اهل بیت (ع) و سرود‌های انقلابی خلق کردند».

وی ادامه می‌دهد: «یکی از تاکیدات رهبری در سال ۹۵ در دیدار با شاعران، تولید سرود‌های فاخر انقلابی بود و استاد براتی پور با سرود «امام‌ای بلندای آیت آسمانی» شاهکاری را خلق کردند که برای همیشه ماندگار شد وتاکنون نیز شعری به آن قوت و قدرت آن در حوزه سرود‌های انقلابی خلق نشده است».

این همکار استاد براتی پور می‌افزاید: «اینکه استاد براتی پور یک نظامی بودند می‌تواند یک نکته مهم را به ما یادآوری کند و آن اینکه «باید خشاب‌های ما در جبهه فرهنگی پُر باشد» و معتقدم استاد براتی پور، فرمانده جبهه جنگ نرم بودند و از موسسین انجمن قلم ایران به شمار می‌رفتند که سال‌های زیادی نیز دبیری جلسات شعر حوزه هنری را برعهده داشتند و همواره در عرصه شعر انقلاب و شعر آیینی، کادر سازی کردند».

سرهنگ مهدی خادمیان در پایان می‌گوید: «من بهمن ماه سال گذشته در منزل ایشان حضور داشتم و با اینکه آن زمان همسرشان تازه فوت کرده بودند، اما روی میز ایشان پُر از کتاب بود و این نشان می‌داد که استاد حتی یک دقیقه هم وقت خود را بیهوده تلف نمی‌کردند و ماحصل این پشتکار، تولید آثار فاخر همچون سه مجموعه شعر در حوزه تکریم جانبازان، دو مجموعه گردآوری، دو مجموعه شعر در وصف حضرت قمر بنی هاشم (ع)، سه مجموعه شعر عاشورایی، یک مجموعه شعر غدیر، یک مجموعه شعر انتظار، سه مجموعه شعر برای حضرت امام (ره) و یک مجموعه شعر به همراه زنده یاد استاد محمد علی مردانی و سیمین دخت وحیدی و آثار دیگر بود و بر این باورم که یاد و خاطره استاد براتی پور تا زمانی که جریان شعر اهل بیت و انقلاب ادامه دارد، زنده خواهد بود».