اجراي «پیرزنی که در زمین خانه داشت» با حمایت‌ حوزه هنری

«سروش طاهری» کارگردان نمایش «پیرزنی که در زمین خانه داشت» درگفتگو با خبرنگار روابط عمومی سازمان تبلیغات اسلامی، سبک اجرای این نمایش را سورئالیسم عنوان می‌کند و می‌گوید: این نمایش در یک بستر فراواقعی- سورئالیستی - جلو می‌رود و درباره «زندگی و مرگ» و «زندگی و انتظار» و کل مفاهیمی که همواره از ازل به همراه بشر بوده است، صحبت می‌کند. معتقدم زنان در همه جوامع همواره در انتظارند. به‌عنوان‌مثال،۹ ماه در انتظار فرزند هستند و یا منتظر بازگشت همسران و فرزندان خود از جنگ هستند».

وی می‌افزاید: «این نمایش در پنج اپیزود به مفاهیم زندگی می‌پردازد و هر اپیزود به‌صورت ماهُوی به همدیگر مرتبط هستند و من سعی کردم ارتباط این اپیزودها را پررنگ‌تر کنم به‌گونه‌ای که مفاهیم زندگی به‌صورت تصویری‌تر به مخاطب منتقل شود تا بیننده از دیدن این نمایش، لذت بصری بیشتری ببرد.»

وی با اشاره به متن این نمایش می‌گوید: «اگر به متن نمایش توجه کنیم متوجه می‌شویم کدهایی که این نمایش به مخاطب می‌دهد نیز نشان از یک متن سورئالیستی است. حتی نام این نمایش «پیرزنی که در زمین خانه داشت» هم همین‌گونه است و تماشاگر درصحنه اول این نمایش با دو سرباز در یک گودال مواجهه می‌شود و بعد از لحظاتی نیز شاهد پیرزنی می‌شود که به دنبال بُز خودش می‌گردد! و تماشاگر از همان اول، شاهد یک رویداد فرا واقعیت است.»

سروش طاهری ادامه می‌دهد: «من در کلیت متن این نمایشنامه، هیچ بخشی را حذف نکردم بلکه چندین دیالوگ نیز به آن اضافه کردم تا بتوانم با این دیالوگ‌ها، کدگذاری برای صحنه‌های بعدی داشته باشم».

وی که از دوستان قدیمی شهرام کرمی نویسنده اثر است و تاکنون در چهار نمایش او به‌عنوان بازیگر حضورداشته و یکی از نمایش‌های وی را به نام «چند روایت مجعول و روزانه» را هم کارگردانی کرده است. می‌گوید که با تفکر شهرام کرمی در نمایش پیرزنی که در زمین خانه داشت آشنا هستم و تعامل خوبی با نویسنده در مورد این نمایش داشته‌ام.

وی بابیان اینکه این نخستین باری است که این نمایش به مرحله اجرا رسیده است می‌افزاید: «چندین ماه قبل از سوی انتشارات نمایش این نمایشنامه به نام «عروس قنات» به چاپ رسید اما بعد نام آن به «پیرزنی که بُزش را گم‌کرده است» تغییر کرد و درنهایت نیز به نام «پیرزنی که در زمین خانه داشت» اجرا شد».

سروش طاهری، حرف اصلی این نمایش را این‌گونه تفسیر می‌کند: «خطاب این نمایش به بشریت این است که همه ما دومینووار به همدیگر متصل هستیم: چه عضوی بدرد آورد روزگار، دگر عضوها را نماند قرار»

وی تأکید می‌کند: «اگر حمایت‌های بی‌دریغ حوزه هنری نبود بی‌شک، این نمایش اجرا نمی‌شد. ضمن اینکه من سالهاست که جزو بروبچه‌ های حوزه هنری هستم و آقای کوروش زارعی مدیر مرکز نمایشی حوزه هنری به من پیشنهاد کرد که نمایشی را در حوزه هنری اجرا کنم که درنهایت نمایش پیرزنی که در زمین خانه داشت مورد موافقت قرار گرفت».

وی خبر می‌دهد این نمایش به‌جز هم‌اکنون که در تماشاخانه مهر حوزه هنری بر روی صحنه است اجرای دیگری نخواهد داشت اما حتماً برای حضور در جشنواره‌های داخلی تئاتر، برنامه‌ریزی خواهد شد».

سروش طاهری در پایان، استقبال از این نمایش را باوجود کرونا، بسیار خوب عنوان می‌کند: «تنور استقبال تماشاگران از این نمایش در حال گرم شدن است و هر شب شاهد حضور مخاطبین بیشتری برای دیدن این نمایش هستیم».

قابل ذکر است که بازیگران این نمایش شامل پروا آقاجانی، سحر پیر علی، نیلوفر پناهی، مانلی حسین پور، فرحان حقیقی، درسا درخشان، الهه زحمتی، مارال عبدالحسین پور، امیررضا کوشانی و سعید مصطفایی خواهد بود و از دیگر عوامل این نمایش می‌توان به دستیار اول کارگردان و برنامه‌ریز: کامبیز بابایی، طراح صحنه: سینا ییلاق‌بیگی، طراح لباس: لیلا طاهری، طراح گریم: عاطفه ابیضی، طراح نور: رضا خضرایی، موسیقی: رامین شاهین کار، طراح گرافیک: سینا افشار، منشی صحنه: آتینا عباسی، گروه کارگردانی: ملیکا آدیگوزل‌زاده، حسین ملامحمدمهدی و مرتضی فرجی اشاره کرد.

«تماشاخانه مهر حوزه هنری» به نشانی خیابان حافظ، نرسیده به خیابان سمیه قرار دارد.