نمایش «غول نخود فرنگی» را در تالار هنر تهران تماشا کنید

به گزارش نهضت ؛ دراین روزهای گرم تابستان و تعطیلی بچه‌ها؛ اگربچه ها از خانه نشستن و دیدن تلویزیون و بازی با کامپیوتر خسته شدند و به دنیال حال و هوای دیگری هستند ، شک نکنید که دیدن یک نمایش کودک  آن هم در «تالار هنر» تهران ، بهترین پیشنهاد است چرا که این تالار ؛ تنها سالن اداره کل هنرهای نمایشی است که به صورت حرفه‌ای به اجراهای کودک و نوجوان اختصاص دارد، این سالن را می توانید در میدان هفتم تیر، خیابان مفتح، خیابان ورزنده  بیابید . اگر نگاهی به تاریخچه ساخت این سالن قدیمی داشته باشیم ، سال ساخت آن به سال 1340 بر می‌گردد که ابتدا برای اجرای باله بوده اما بعد به تئاترهای مختلفی از جمله نمایش‌های سنتی و عروسکی اختصاص پیدا می کند و از سال 1377 نیز به عنوان «مرکز ویژه نمایش‌های عروسکی و کودک و نوجوان» شناخته می شود.

تالار هنر با گنجایش 240 نفر هم اکنون میزبان نمایش «غول نخود فرنگی» به نویسندگی و کارگردانی حسین فدایی‌حسین ، اقتباسی از اثر جاناتان گراهام است که توسط «اعضای باشگاه تئاتر تجربه حوزه هنری قم» آماده و هم اکنون مهمان هنردوستان تهرانی در این تالار است.

قصه نمایش غول نخود فرنگی، قصه پسربچه‌ای به نام سامی است که در خانه با پدر و مادر و خواهر کوچکش مشکل دارد و آرزو می‌کند ای کاش غولی داشته باشد تا انتظارات او را برآورده کند که ناگهان غول نخودفرنگی ظاهر می‌شود و حضور او در خانه، اتفاقات زیادی را به دنبال خواهد داشت ...

«حسین فدایی حسین» کارگردان نمایش «غول نخود فرنگی» متولد تهران است و سال‌ها در حوزه‌های نمایشنامه نویسی، طراحی صحنه، و پژوهشگری تئاتر و کارگردانی فعال بوده است و در این سالها نیز جوایز متعددی را کسب کرده است. وی کارشناس تئاتر حوزه هنری استان قم و عضو هیأت مؤسس دفتر مرکزی نمایش بچه‌های مسجد و همچنین سمت‌های دیگری را در پرونده قطور کاری خود دارد.

او همچنین دست پُری در نگارش نمایش نامه نویسی دارد و نمایش‌های ماجرای جنگلبان/1370؛ شهر دندانها/ 1372؛ بچه یاکریم ها/ 1372؛ کچل و خورشید/ 1373؛ کارآگاهان مدرسه/ 1373؛ موشگربه/ 1383؛ طوفان/ 1384؛ دست‌های سرخ/ 1385 و... از جمله نمایش‌های اوست. فدایی حسین همچنین کارگردانی نمایش‌های: اجازه آقا، اژدها و فلفل دانا؛ شام غریب، خاک سبز؛ ببعی و گرگ آشپز؛ دورگردون و ... را هم برعهده داشته است.

او در گفتگو با خبرنگار ما از تعلق خاطر خود نسبت به نمایش کودک و نوجوان می‌گوید: «آغاز فعالیت من در حوزهٔ تئاتر در زمان نوجوانی و در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان بود. بنابراین تأثیر و لذت این فعالیت را با همه وجودم لمس کردم طوری که الآن به جرأت می‌توانم بگویم اگر تئاتر کودک و نوجوان نبود، شاید تا این اندازه به فعالیت تئاتر نمی‌پرداختم. در حال حاضر تمام دغدغهٔ من تئاتر کودک ونوجوان هست و اصلاً به فعالیت دیگری نمی‌توانم فکر کنم. تئاتر کودک و نوجوان از نظر من هم یک فعالیت لذت‌بخش است و هم اثرگذار و ارزشمند. تئاتر کودک و نوجوان در بین سایر گونه‌های نمایش مشتاق‌ترین و فعال‌ترین تماشاگر را دارد و از طرف دیگر بیشترین تعداد مخاطب هم به این نوع نمایش اختصاص دارد. البته این حرف معنی‌اش این نیست که الآن مخاطبان کودک و نوجوان ما بیشتر از بزرگسالان هستند بلکه حرف درمورد ظرفیت فوق‌العاده‌ای است که در چنین مخاطبانی وجود دارد. مطمئن هستم آگه به تعداد مناطق شهرداری درسراسر کشور سالن تئاتر وجود داشته باشد و نمایش‌های مناسب بچه‌ها در این سالن‌ها اجرا شود، در تمام طول سال این سالن‌ها از تماشاگر پر خواهند شد و این نشان دهنده ظرفیت بالای مخاطبان کودک و نوجوان است. بنابراین حیف است که از چنین ظرفیتی استفاده نشود.»

فدایی حسین در باره داستان غول نخود فرنگی هم می‌گوید: «داستان این نمایش به یک خانواده چهار نفره مربوط می‌شود که پدر و مادر به دلیل کار و مشغلهٔ زیاد و درگیر بودن با فضای مجازی فرصتی برای تفریح و سرگرمی ندارند و همین باعث دوری و جدایی اعضای خانواده از هم شده است. از طرف دیگر سینا پسر خانواده که از قضا از نخودفرنگی بدش می‌آید آرزو می‌کند کاش یک غول داشت که می‌توانست هر کاری می‌خواست انجام می‌داد. همین آرزو باعث می‌شود سروکله غول نخودفرنگی در خانه پیدا شود و ماجراهای جالبی در خانه اتفاق بیفتد.»

این کارگردان تئاتر با اشاره به ایده اصلی این نمایش می‌افزاید: «چند سال پیش؛ دوستی از خارج کشور تعدادی نمایشنامه برایم فرستاد که قصهٔ یکی از آن‌ها جالب بود. قصه مربوط به آرزوی یک پسربچه برای داشتن یک موجود قدرتمند که بتواند با آن همه کارهایی که دوست دارد را انجام دهد. لذا هم‌خوانی این قصه با شرایط کنونی و درگیری والدین و حتی بچه‌ها با فضای مجازی، باعث شکل‌گیری نمایشنامهٔ غول نخودفرنگی شد.»

وی با اشاره به حضور این نمایش در بیست و هفتمین جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان همدان، تاثیرگذاری این نوع جشنواره‌ها را در حد محرک اولیه برای تولید اثر می‌داند و می‌گوید: «این نوع جشنواره‌ها مثل جرقه‌ای که برای روشن شدن یک شعله زده می‌شود می‌مانند ولی بعد از آن دیگر حمایت و توجهی به آثار تولید شده و شعله‌های روشن شده نمی‌شود. به همین دلیل جشنواره در حد یک رویداد مقطعی برای یک بازهٔ زمانی کوتاه‌مدت باقی می‌ماند و نمی‌تواند به جریان تبدیل شود. از طرف دیگر؛ از آنجایی که جشنواره‌ها در یک بازه زمانی کوتاه از انتشار فراخوان تا برگزاری اتفاق می‌افتد گروه‌های نمایشی فشار زیادی را در مدت زمان کوتاهی تحمل می‌کنند و این معمولاً روی کیفیت کارها تأثیر بدی می‌گذارد. درحالی‌که اگر پروسهٔ تولید و اجرا شکل طبیعی خودش را طی کند و گروه‌ها فرصت کافی روی تولید اثر داشته باشند می‌تواند روی کیفیت آثارشان تأثیر زیادی بگذارد. و آخرین نکته وجه آموزشی جشنواره هست که معمولاً فقط در کارگاه‌های زمان برگزاری جشنواره خلاصه می‌شود که البته بسیاری از گروه‌ها به خاطر درگیری برای اجرای کارهایشان، مجال کافی برای حضور در کارگاه‌های آموزشی جشنواره را ندارند. اما اگر این کارگاه‌ها یا در فرصت‌های آموزشی قبل از آغاز جشنواره باشد می‌تواند جنبه تخصصی‌تر و مؤثرتری داشته باشد.

وی در خاتمه از خانواده‌ها می‌خواهد که بچه‌های خود را از دیدن نمایش‌های متناسب با سن و روحیه آنان محروم نکنند چرا که ذهن کودک و نوجوان با دیدن نمایش‌ها و دنیای فانتزی به رشد و تعالی می‌رسد.

این نمایش به تهیه کنندگی احمد سلیمانی و با نقش آفرینی محمدحاجی بابایی، علی صدیق، مهدیه احمدی، عسل شاکری و یزدان کوکبی از نهم تیر 1401 به جز شنبه‌ها ساعت 20 به مدت 30 شب میزبان علاقه مندان به حوزه نمایش‌های کودک و نوجوان است.

دیگر عوامل گروه عبارت‌اند از: سجاد بختیاری زاده مدیر تولید، سایه رحیمیان دستیار کارگردان، محمدامین ابراهیمی آهنگساز، مهدی نیک روش طراح صحنه، فاطمه عبداله زاده طراح لباس، طراح و مجری گریم لیلا پریشان و حسین تبریزی، هومن پیری طراح نور، محسن غفاری طراح پوستر و بروشور، رمضان حیدری مدیر صحنه، مرجان اسماعیلی منشی صحنه، احسان شاهسون مدیر اجرا، مریم کرمی اپراتور صدا، ریحانه مطهری و روژین ستاری روابط عمومی، روشنک کریمی امور رسانه‌ای و تبلیغات مجازی، منصوره اسدی ساخت آکسسوار و مزون پارینه دوخت لباس.